LOYSN 5: Nykurin á Eiði (føroysk søgn) 
http://snar.fo/sagnir/eidi/nykurin/
Móti kvøldi sá Niko Havnina, ella tað sum hon helt var Havnin, nógv hús, nógv ljós og ein stór kei. Hon sá eisini út í hav, veðrið var frálíkt, mánalýsi og stilt. Niðri við sjógvin sá hon, at ein fótbóltsdystur var í gongd, og hon kendi, at annað liðið var EB-Streymur, hon kendi búnarnar, tí hon og pápi hennara hildu nevniliga við EB-Streymi. Ikki nógv fólk var og hugdi, við annan endan á vøllinum stóðu tveir stórir steinar, ein stórur og tjúkkur og ein meiri klænur. Niko rann oman til vøllin, -Vinna teir í EB Streymi, spurdi hon eina konu. –Noy, ikki í dag, men toyr vunnu í síðstu viku har suðuri í Havn. Har suðuri í Havn? Hvar var hon so? Hon noyddist at spyrja, sjálvt um tað var eitt sindur skammiligt ikki at vita, hvar hon sjálv var. – Tú góða ert á Eiði, segði konan, Havnin er handan vegin suðureftir. Og so yvir um brúnna.
Niko hugdi rundan um seg, hon hopaði, at eingin hevði hoyrt, at hon visti ikki , hvar hon var. Nú sá hon, at báðir teir stóru steinarnir stóðu ikki longur við vøllin, teir vóru fluttir eitt fitt petti. Hetta var løgið, Niko fór beinanvegin yvir til steinarnar at kanna málið. Nú hoyrdi hon okkurt, tað ljóðaði, sum steinarnir snakkaðu, -Tann stóri segði –Tað ber ikki til at hyggja at fótbólti nú, vit verða ov sein til at gera ørindini, nú er longu seint. Hin langi klæni steinurin svaraði –Nei,nei, vit skunda okkum bara, eg skal klúgva upp, so togar tú, OK? Og Niko mundi verið púra býtt, tá ið hon hoyrdi steinin svara á íslendskum, “já elskan.” Niko skilti eitt sindur av íslendskum, tí at hon hevði nevniliga eina gummu, sum búði í Íslandi, og hon plagdi ofta at kalla Niko “elskan”. Um eina stund vóru steinarnir komnir heilt oman í sjóvarmálan, løgið hugsaði Niko, akkurát sum hesturin, alt sum eg síggi fer útí, munnu steinarnir duga at svimja?
No comments:
Post a Comment