LOYSN 16: Stalaktittur og Sinkadusur (eftir Bergljót av Skarði
Niko skuldi nú finna Nikolaj Mohrsgøtu. Hon visti ikki, hvar tann gøtan var, men hon hugsaði, hon kundi bara spyrja onkran. Tá ið hon kom oman í býin, kom hon gangandi fram við einum fossi, og hon gekk fram við ánni ígjøgnum ein dal. Í ánni brúsaði vatnið, og omaneftir komu tveir kúllar siglandi, skip teirra var ein proppur av eini sodavatnsfløsku. Annar teirra var reyðhærdur og hin svarthærdur. Men teir vóru so smáir, at teir sóust ikki við berum eygum, og teir hoyrdust ikki við berum oyrum, og teir føldust ikki við berum hondum, ja teir vóru smærri enn prikkarnir á einum rundstykki. Niko sá sostatt bara ein gulan plastikkpropp koma siglandi, og hon hugsaði, at onkur grísapisa hevði gloymt at brúkt ruskspann. Hon skundaði sær oman til áarbakkan og toygdi seg eftir proppinum. So tók hon proppin í lumman, tí hon skuldi tveita hann í eina ruskspann, sum var har í nánd.
Niðri í lummanum í proppinum var eitt ringt skil, teir báðir jassarnir høvdu fingið sjóverk og vildu spýggja, teir neyðhildu sær í propskantin og í hvønn annan. Tann reyðhærdi hevði ein eyrhakkara í hondini og tann svarthærdi ein spaka, og teir skeldaðust, sum eg veit ikki hvat. Annar segði,- Tað er tín skyld, alt tað heila, hevði tú ikki endiliga skulað bygt hasi stóru húsini við altan, so var hetta aldrin hent. Hin svaraði, meðan hann hevði spakan á loft, jú tað var hent kortini, tí har vóru aðrir jassar fluttir inn, beint yvirav, eitt húski eg haldi tey høvdu minst tretivu børn....men nú blivu báðir jassarnir syftir upp í loft og máttu aftur neyðhalda sær hvør í annan. Tá var tað Niko, sum tveitti proppin í eina ruskspann.
No comments:
Post a Comment