Feb 28, 2021

Katrin Ottarsdóttir: Gentan í verðini

 Báðir mínir lesibólkar hava havt hesa bókina á skránni.

Satt at siga, helt eg ikki hon var so góð, tá ið eg las hana. Nógvar endurtøkur og lítil framdrift. Men tá ið eg hevði hoyrt skiladamurnar prátað um bókina, skilti eg, at tað var eg, sum skilti ikki boðskapin. Onkur av konunum helt, at hetta var besta skaldsøga hon hevði lisið á føroyskum, ja tað segði hon, og hon kallaði bókina skaldsøgu. Annars komu vit eisini til, at bókin var autofiktión. Tá ið tú veitst hvør høvundurin er, hvørju foreldrini vóru, hvar hon búði sum barn og nógv annað, so er tað ringt at halda fiktión og biografi sundur. 



Onkur helt, at tað er djarvt av Katrin Ottardóttur at skriva so opið um sítt lív, ein onnur vónaði, at hetta er tað, at nú er hon komin ígjøgnum sína terapiprosess. Onkur segði enntá, at hesa bókina skuldi hon ikki havt skrivað. Hatta er júst spurningurin. Tað ber ikki til at fara at sensurera høvundar, tí at nú kendi tú hasa konuna ella handa mannin. So verða nokk sera fáar bøkur eftir á føroyskum

Vit nevndu eisini bókina debattbók. Hvat er tað so, bókin fær okkum at debattera ? Bókin nemur við tabuiseraða evnið incest ella blóðskemd. Orðið er ikki nevnt í bókini, men ein óhugnaundirstreymur kennist alla tíðina. Hvat er tað við hasum abbanum? Børnini vita væl, at hann fleingir børn....hvussu man tað vera við teimum vaksnu í bygdini? Vita tey eisini, at hann onkuntíð gloymir at lata seg í pyjamas, tá ið hann svevur saman við eini 11 ára gamlari? Vit hava ikki nógvar bøkur um hetta evni, vit hugsaðu um bókina "Rúm Aleksandru", sum var ein skelkandi bók at lesa. Tað er neyðugt at fáa hetta evnið úr skýmaskotum, kanningar, frágreiðingar og debattbøkur. 

Eitt lýti, sum vit tosaðu um, og sum eg persónliga haldi er darvandi, er sjónarhornið. Høvuðspersónurin er smágenta, men hennara tankar sveima millum sera barnsligar tankar sum tær stuttligu misskiljingarnar av vanligum myndamáli og vaksnar tankar. Men tað var ikki eitt, sum hinar bókarkonurnar høvdu heft seg við. Hon er eitt serstakt "vaksið" barn, og hon er merkt av einum  oyðileggjandi uppvøkstri. So hennara sjónarhorn ER sestakt.

Bókin hevur verið í lesikrókinum, Katrin var í viðtali í NÓN, og ummæli hevur verið í Dimmu.

https://sprotin.fo/lesikrokurin

Gæeði meg til framtíðar bókarfundir.

Feb 24, 2021

Bloggur um at blogga

 Ein skuldi trúð, at bloggarin nýtti koronutíðina til at sita í frið og náðum og skriva langar klókar bloggar. Nei, ikki eg. Blogglívið hevur verið serstakliga fátæksligt nú í langa tíð. Ikki tí at lívið hevur verið tómt og keðiligt. Kanska tí at kappingin frá Facebook er so stór? Ella tí at tað, sum eg upplivi, hóskar ikki at blogga um? Nú ið Kvinna hevur presenterað meg sum "bloggara", má eg heldur skriva ein blogg. 

Fyrst fari eg at rósa Óluvu Zachariassen fyri greinina í Kvinnu, hon dugir væl at fáa evnini fram sum vit tosaðu um. Tað var serstakliga hugfarsligt at sita og práta við hana. So allar kvinnur: sigið ikki nei takk, um tit verða bidnar at koma í Kvinnu!

Síðani tvey orð um familju. Í løtuni havi eg eina ommudóttur búgvandi, hon er akkurát fylt fimtan og gongur í skúlanum á Fløtum. Unikt innlit í eitt ungt lív. Madeleine er røsk í skúlanum, trenar í B36 og elskar at byggja putlispøl.


Katrin og Magna: Óðin á tí áttabeinta Sleipni

Sleipnir
Katrin sum Óðin við Hugini og Munini


Turið er púra bitin av fastalávint, hon elskar at lata børnini í fantasifullar grýlubúnar. Í ár høvdu vit Óðin og Sleipnir, Kópakonuna og Mona Lisu.


Feb 16, 2021

Sólrún Michelsen: Ein annar er gull

GOTT SÓLRUN Havi glett meg til tveyaran. Nú havi eg lisið hana tvær ferðir, og hon svíkur ikki. Hon fangaði meg, tað lagnutunga, melankolska huglagið er dragandi og fær teg at tysta eftir ljósi og látri. Eins og neyðtøkan í fyrru bókini var miðstillað og langnukviðin, er erotiska sambandið millum Helenu og Andreas miðstillað í hesari bókini. Tað er so vælgerandi, at Helena sleppur at uppliva at vera forelskað og tendrað. Eg eri í tveimum lesiringum, báðir settu beinanvegin hesa bókina á skrá. Sum so mangt annað komu hesir fundir í drag av koronu, men nú hava vit tosað um bókina. Allar hildu , at bókin var góð, eitt aberdabei var, at Sólrun ger so skjótt av, hon hevur so mong evni á lofti, men viðger tey ikki breitt. Nú skal sigast, at seinasta bók okkara var Karamasov brøðurnir 1,2,3, so samanburðurin er nokk ikki heilt rættvísur, ikki allar søgur skula vera 1000 síður. Eitt evni, sum vit hildu var grunt viðgjørt var aborturin. Hon fór eftir torvið, og eitt tvey trý var tað líkasum loyst. Ein slík traumatisk hending hevði kanska uppiborið neyvari viðgerð.
Nógvar hildu, at henda bókin er betri enn silvurbókin, tí at persónslýsingarnar eru djýpri. Allar vóru samdar um, at Sólrun hevur gjørt frálíkar kanningar um tey evni, sum hon viðger. Bæði slupptíðin og tuberklatíðin er væl lýstar. Helena gifti seg við Dánjal Peturi av praktiskum og moralskum orsøkum, fyri at Tórur skuldi hava ein pápa, fyri at fólk ikki skuldu peika eftir henni og sleya um hana. Dánjal Petur er ein góður maður, hann líður undir, at Helena er so køld ímóti honum. Tá ið Andrias kemur í myndina, kemur vælgerandi lív í Helenu og í søguna. Ómoralskt? ja kanska, men høvundurin hevur lætt um samvitskuna hjá lesaranum við at lata Dánja P. hugna sær við eini íslendskari seinasta túr. Hesin tríkanturin er væl lýstur, tær erotisku pallmyndirnar eru sera fínt gjørdar, týðiligar uttan at vera illavorðnar. Henda ólukkuliga støða fær kanska í so lætta loysn ...........men ja okkurt man bíða Helenu og Andriasi hinumegin síðstu síðu. Gleði meg.