Jóladagur

O the touch of a vanished hand

and the sound of a voice that is still

Tá ið vit vóru smágentur plagdi omma at hava okkum við út á kirkjugarðin sunnudagar. Vit vitjaðu grøvina hjá abba, eg hugsi nú um, hvat omma mundi hugsa tá. Abbi doyði longu í 1942, omma var einkja í 36 ár.

Tá var bara navnið á abba á grøvini, og tað var á hasum stóra steininum. Nú eru fleiri nøvn, og ein nýggj pláta er komin. Vit gingu har og runnu, og tað mátti mann ikki í kirkjugarðinum, mann mátti heldur ikki nerta við kirkjugarðsmold, og vit skuldu beinanvegin vaska okkum um hendurnar, tá ið vit komu heim.

 

Sum tú eldist kennir tú fleiri og fleiri av nøvnunum á steinunum í kirkjugarðinum., tað setir tankar í sving at ganga sær ein túr ein jóladag, í góðum kuldaveðri.

Takk fyri ljósini Inga Rósa, sum tú sært , havi eg givið tey víðari.