Loysn 20+ 21 Petur Pan og Klokkublóma
Húsini hjá ommu Niko vóru í mitt í býnum, Niko sá tað stóra jólatræið á Vaglinum, og hon sá alt jólapyntið í handilsvindeygunum. Men tá ið hon kom til húsið hjá ommuni, tá sá hon tað flottasta: omman hevði litaðar perur allastaðni: á altanini, í vindeygunum, á takinum, um skorsteinin, rundan um úthurðina, rundan um postkassan sjálvt gummistivlarnir hjá abbanum, sum stóðu uttanfyri vóru pyntaðir við litaðum perum. Meðan Niko stendur og hyggur at øllum hesum vakra, nú hoyrir hon onkran, sum tivar og.......Tað eru tríggir menn. –Hússj! Segði ein, hon vaknar! Teir tríggir gingu og bóru eina heingikoyggju í millum sín, og Niko sá, at onkur lá í heingikoyggjuni. Hetta var løgið, mundi onkur vera sjúkur og skula berast heim. Tá ið teir fóru berandi við heingikoyggjuni sveiggjaði hon aftur og fram, og sum teir skotrast fram við húsavegginum hjá ommuni, nú sleingja teir heingikoyggjuna so, at hon rakar húsini. –Av, av , ljóðaði úr koyggjuni. –Hon vaknar. Hon vaknar! Segði ein av monnunum. Nú vóru teir komnir á trappuna á grannahúsinum hjá ommuni, og teir smoygdu sær inn. Niko stóð uttanfyri, meðan hon stendur hoyrir hon eina snjalla kvinnurøddd innanfyri og so djúpar mansrøddir, sum svara.
LOYSN 20+21 Petur Pan
No comments:
Post a Comment