Tentakluss leitar eftir eini reiggju, tað er tað besta hann veit.
Nei her er eingin reiggja, kanska eg skal fara hin vegin, hugsar Tentakluss.
Jú tavadenn var ein reiggja her, nú má eg royna at sleppa upp, hugsar hann. Tað var nokso ringt, men fyrst royndi hann at vinda sína longu dupultu tungu um træið, og síðani togaði hann seg upp, og hygg nú. Nú hugnar hann sær á reiggjuni, hann dugir ikki so væl at koyra ferð á enn. Tað hevði verið fínt at havt onkran at spæla við.
No comments:
Post a Comment