Eg havi als ikki lisið allar bøkurnar hjá Jógvani, men nakrar. Minnist tá ið tann fyrsta kom út, hvussu forkunnugt tað var. Eg haldi ikki, at hendan er góð. Alt fylgir somu uppskrift, at Hannes er skiftur út við William Hammer ger ikki stóran mun. Aftur er gátan fjald í krígsárunum, og aftur er tað ein reiðari, sum er brotsmaður. William hevur eins og Hannes ósemjur við løgregluna, men eisini vinir har. Persónslýsingarnar eru ónuanseraðar, serbiski vágbingurin og tann framliga Gunnleyg, sum skeldast alla tíðina. Og hasi bæði morðini, Alvilda og Fløskan, verður eingin saksøktur fyri tey ? William lovar tí doyggjandi Grækarisi við Lund, at einki skal koma út….hann kann ikki gera við tað, at pápin var nazistur, okey, men hann hevur dripið tvey fólk…. Ná alt verður uppklárað.
Rættiliga løgið og ósannførandi, at politimeistarin fer í song við William Hammer, fyrsta hon sær hann. Serdeilis ósannførandi.
Tað tykist, sum høvundurin kanska hevur verið so leingi burtur nú, at hann er farin eitt sindur av málinum, orðingar sum ‘hann lá á song’ (218), ‘hann legði eyguni aftur’ (192) og ‘ikki hissini løgið’ (204) ljóða ikki sum vanligt føroyskt.
Men rætt skal vera rætt, eg tosaði við ein ungan mann, sum sá, at eg sat og las hesa bókina, og hann segði, at hann hevði lisið hana, og hon var virkuliga góð, so….
No comments:
Post a Comment