Og um morgunin hoyri eg smáar føtur uttanfyri, og so bukar á dyrnar, omma kann eg spæla teldil? So situr hann og spælir og tosar fyri seg sjálvan…onkuntíð vísir hann mær, hygg omma eg havi hasa freku apuna, hygg omma eg fari at keypa triks. Eg spyrji, um vit skula fara til byrgingina við tí fjarstýrda bátinum, ja sigur hann, eg veit ikki hví eg segði nei í gjár, sigur hann, tí eg spurdi eisini í gjár, og tá fór eg einsamøll. Omma kann eg sleppa at vassa í tínum gummistivlum? Ja, sigi eg. Teldilin ljóðar dinge.dinge-ding-kipp,kipp-dinge,dinge,ding-kipp,kipp.
Og vit sigla til Íslands,
men báturin leggur seg á liðina og vil ikki longur, sum vit vilja, og hvør ein løta og hvør ein stund mót stóra fossinum dregur. Men vit fáa hjálp, okkara hetja vaðar út og bjargar øllum.
No comments:
Post a Comment