Eitt fólkaævintýr Handlingin er um eina revajakt, Baldur Skuggason er á, blandað saman við lívinum hjá Fríðriki Fríðrikssyni og Hafdís, nevnd Abba. 2. og 3. partur viðgera lívið hjá Urta-Fríðriki, sum hevur verið í DK og lisið botanikk og annað. Tá hann kemur aftur til Íslands í 1868, sær hann Abbu, ið er funnin í einum burturgingnum skipi skipi. Hon er kloddut, illa at holdi komin, hevur allarhelst verið misbrúkt av manningini, hon er upp á vegin, fær eitt barn, ið hon allarhelst hevur tikið lívið av, og verður tí sett í fangahol. Hann tekur hana í tænastu hjá sær, har tey liva í sátt og semju. Hon hevur Downs syndrom, einki veruligt mál, men hevur helst skil fyri fuglum. Hon kemur við í kirkju, har tað er góðtikið, at hon situr og messar fram fyri seg alla tíðina. Men tá nýggjur prestur kemur, nevndur Baldur Skuggason, vísir hann hana burtur, natin og sjálvglaður sum hann er. Seinni kemur fram, at Abba er dóttir Baldur Skuggason, hann hevur selt hana 12 ára gamla. Abba doyr, og unnusti hennara, Hálvdan, ' býttlingurin hjá Balduri presti’, kemur eftir henni – kvilloníkinum, sum hann sigur, tá ið hann skal siga kvinnulíkinum. Fríðrikur vil ikki lata prest jarða Abbu og vísir honum sína andstygd við at senda eina kistu fulla av lorti við Hálvandi. Samstundis lokkar hann Skuggabaldur út eftir eini revatík, eg skilji ikki heilt hvat meinast við hana, men tað skal skiljast sum ein hevnd av onkrum slag.
Sjálvur jarðar Fríðrikur Abbu á einum vøkrum stað, hon kemur í kistu, hon hevur havt við sær, verður klødd í stásklæði, hon hevur keypt fyri pengar, hon hevur tjenað á garðinum, ein vøkur mynd, ið vísir hansara kenslur fyri henni. Á kistubotninum stendur á latíni: Omnia mutantur- nihil interit ið merkir: alt broytist – einki hvørvur.
Revajaktin heldur fram. Bókin er ein blanding av søgu og surrealismu, revajaktin er partvíst søgd sum poesi skrivað í prosa, partvís fantasiur,, handlingin hoppar aftur og fram, Baldur Skuggason verður eisini nevndur Skugga baldur, ið er ein ævintýrvera, kryssning millum rev og hund ella kettu, og gevur tað meining í ævintýrkenda dáminum og skapar meining í yrkingini, alt broytist – einki hvørvur. Einki mark er millum lív og deyða, millum mann og djór. (Skrivað hevur Brynhild Danielsen. Novemberbókastev hjá Marjun í Hvalvík)
Eitt fólkaævintýr Handlingin er um eina revajakt, Baldur Skuggason er á, blandað saman við lívinum hjá Fríðriki Fríðrikssyni og Hafdís, nevnd Abba. 2. og 3. partur viðgera lívið hjá Urta-Fríðriki, sum hevur verið í DK og lisið botanikk og annað. Tá hann kemur aftur til Íslands í 1868, sær hann Abbu, ið er funnin í einum burturgingnum skipi skipi. Hon er kloddut, illa at holdi komin, hevur allarhelst verið misbrúkt av manningini, hon er upp á vegin, fær eitt barn, ið hon allarhelst hevur tikið lívið av, og verður tí sett í fangahol. Hann tekur hana í tænastu hjá sær, har tey liva í sátt og semju. Hon hevur Downs syndrom, einki veruligt mál, men hevur helst skil fyri fuglum. Hon kemur við í kirkju, har tað er góðtikið, at hon situr og messar fram fyri seg alla tíðina. Men tá nýggjur prestur kemur, nevndur Baldur Skuggason, vísir hann hana burtur, natin og sjálvglaður sum hann er. Seinni kemur fram, at Abba er dóttir Baldur Skuggason, hann hevur selt hana 12 ára gamla. Abba doyr, og unnusti hennara, Hálvdan, ' býttlingurin hjá Balduri presti’, kemur eftir henni – kvilloníkinum, sum hann sigur, tá ið hann skal siga kvinnulíkinum. Fríðrikur vil ikki lata prest jarða Abbu og vísir honum sína andstygd við at senda eina kistu fulla av lorti við Hálvandi. Samstundis lokkar hann Skuggabaldur út eftir eini revatík, eg skilji ikki heilt hvat meinast við hana, men tað skal skiljast sum ein hevnd av onkrum slag. 
No comments:
Post a Comment