Vit vóru tríggjar, sum fylgdust úr Dali. Skráin sá ordiliga góð út, men tíverri var okkurt avlýst, og okkurt var ikki so gott, sum ein vónaði. Tað vóru fyrst og fremst kreftir í Sandoynni, sum vóru á pallinum. Serstakliga stuttligt var at síggja flogbóltsdystin, eisini fínt at hoyra harmonikuliðið.
Bara spell, at tey, sum varðaðu av smábørnum ikki dugdu at fáa tey at vera still bara eina lítla løtu. At hava børnini rennandi og spælandi við bóltar ímillum áskoðarar og pall var serstakliga óheppið. Borðreiðingin var sera leskiligt breyð afturvið drekka, væl greitt úr hondum.
No comments:
Post a Comment