Frida farin

Vit fylgdu Fridu til gravar í gjár. Ein so praktfullur dagur, tað er sjáldan, at einki lot er í kirkjugarðinum í Havn, men í gjár var stilt. Frida var partur av mínum lívi. Frida búði í Leivsgøtu, har ið eg vaks upp, tey bygdu hús í 1950, og eg varð fødd í 50, sama ár, sum mamma og pápi keyptu hús í Leivsgøtu.




Frida var 95 ár, nú ið hon legði eyguni saman, tað er ikki øllum unt at slíta so høgan aldur. Sum ein av morgunfrúunum, var hon og svam í  svimjihylinum heilt til ellisár, hon kavaði av vippuni til hon var 92. Frida var lívlig og prátingarsom og familjukær fram um alt. Hon bjóðaði til døgurða alla tíðina, og børn og barnabørn nutu gott av hennara blíðskapi alt árið í ring.
Tað var vakurt at síggja teir ungu menninar, sum bóru ommu sína tey seinastu fetini her á fold.