Onkur í Bókastevi helt, at tann mannligi rithøvundurin hevur lagt síni manseyðkenni inn í sítt frásøgufólk, sum also er ein kvinna, so at hon er rættiliga maskulin.
Vit høvdu nakrar hugleiðingar um permumyndina, sum er ein song, formurin av einum fólki sæst undir dýnuni, fólkið liggur á liðini, og bert hondin sæst koma undan, hondin sær út sum ein konufólkahond. Tað sær út sum ein tilsiping til heitið, konan er næstan horvin, bara hondin stingur uppúr, dynan ella lakið sær samstundis út sum aldandi vatn, plássið við síðuna av konuni í dupultseingini er tómt. Tannáringadrongurin er fotografur, hann nýtir nógv vatn sum myndevni. Konan heldur, at maðurin er so nógv broyttur, men við bókarenda sigur maðurin við konuna, at tað er hon, sum hvørvur.
Bókin skal nokk vera realistisk, tey búgva í Farum, og hon brúkar internetið og samtalubólk osfr. Kortini er okkurt órealistiskt við bókini, maðurin snýtir skúlan hjá sær fyri milliónir, og seinni royna tey at skylda uppá sjúkuna…..
Breivik, Brixtofte, Stein Bagger….og nógvir aðrir brotsmenn koma einum til hugs, hava teir allir heilaskaða?
Góð bók, helt eg, men ikki fantastiska frálík. Heilin er ein gátuførur likamslutur, og nógvar av okkum hava havt heilans gátur alt ov nær í okkara privatlívi.
No comments:
Post a Comment