Brúðarvísukvøld

Listinblog hevur á fyrsta sinni skrivað um kvæði, Kinna hevur valt at endurgeva nakrar atfinningarsamar røddir viðvíkjandi kappingini um nýggjar brúðarvísur. Órógvandi er útsøgnin, at ætlanini er at skvisa ‘nørdarnar’ út og lata tey líkasælu inn. Við líka stórum rætti kundi ein sagt, at nørdarnir múra seg inni saman við IPG og lata ikki tey mongu sleppa framat.

 

Eg dugi ikki at síggja nakað forgjørt í at fáa nakrar nýggjar, stuttar brúðarvísur, nú ið brúðardansurin er á gravarbakka – ella er partvíst burturdottin. Eingin verður tvingaður at syngja eina nýggja brúðarvísu, kanska kjakið kann gera, at tær gomlu vísurnar verða grivnar fram aftur.

Í hvussu er, var kvøldið í miðlahúsinum frálíkt, nógv fólk og góð skrá. Serstakliga stuttligt, at tey trý, sum yrkt hava, høvdu fyrireikað seg til at siga nøkur orð um sína vísu.

Bette í Dalinum

Regin Eikholm og Jákup R. Hansen

Eyðun Eliasen

Jákup Reinert Hansen greiddi frá, at longu í Túsundtal frá 1700 talinum er ein brúðarvísa, sum leggur satóran dent á, at maður og kvinna skula njóta sama rætt. Dansurin gekk væl, hugaligt at norðingar vóru komnir suður at syngja vísurnar.