Nú er fríløtan komin. Hvat kann vera betri, jólafrí! Í gjárkvøldið var jólaborðhald í Hoydølum, og eg má siga, tað var stuttligt. Eg havi sera stuttlig starvsystkin, tíverri vóru nokso nógv forføll – serliga millum tey tilkomnu. Men vit sum vóru har høvdu tað sera stuttligt, vinnarin av spurnarkappingina varð funnin og loynivinir avdúkaðir, lærarakórið sang jólasangir. Og so tað besta: Sóleyð, sum er entertainari per excellence, hevði eina tónleikakapping, hon gav lykilsorð, og so skuldu vit gita ein sang og syngja fyrsta ørindi. Vit vóru tveir partar, og tað er ótrúligt sum vit duga nógvar sangir tilsamans, og sangkreftirnar maður! Sóleyð var eisini dómari, og stigini vórðu givin á rættiliga alternativan hátt. Eg tók nakrar myndir, men onkur tók eisini av mær, og hon er so góð, at eg haldi eg seti hana her, saman við tí nýggjasta táttinum hjá Tójlgreb.
Lag: Frættu tit...
Ársins mantra er nú funnið
Toymi øll nú burturbeind,
Nú ið árið er hálvrunnið,
Er øll vitan hægri eind.
Felags vitan - mítt og títt,
Samansett og vitskubýtt.
Vit’narbýti er so frálíkt,
Deilast, bítast øll í kór,
Tilfar alt í ymsum greinum,
Lutast millum smá og stór,
Býtisbarnið er nú nýtt,
Verða øll so líka býtt.
Glashøllin í Marknagili
Sveiggjar nú í klønum tráð,
Mikkjal verjir borg við skili,
Samró liggur eftir á.
Sjúti milliónir av,
Ger ei mun í pengahav.
Rokaligt í høll ein morgun,
Argjakakan var á veg,
sessast øll: hon verður forkunn
skeinkja sær ein kopp av te,
kakan kom, men hvarv so skjótt,
kanska hundamaga frøtt.
Eftir oynni Sóleyð speedar,
fulla ferð í Mjørkadal,
løgreglan um fartin vitar,
Sóleyð sjálv í fongslið skal,
Frálæra við lív og sál,
Spanskt og enskt er’ fongsulsmál.
Hoydalslið ein sterk familja,
Ymisk bæð’í sinn og skinn
Fremja vit ein felags vilja,
Geva ungum lærdóm inn.
Ynski øllum gleð’lig jól,
Hvør og ein ein lítil sól.
Tójlgreb
No comments:
Post a Comment