Nú minnist eg!

Nú minnist eg, hvussu tað var at hava smá børn. Tey mega vakjast, og um tey eru ikki fullsvøvnt er tað einki stuttligt. Matpakkar skula smyrjast, og skiftiklæði vera klár. Mótmæli um litin á glasinum og borðiskinum og litin á mjólkapakkanum skula takast í størsta álvara, annars er tað bara ringast fyri teg sjálva. .. Men tá ið so Herbert situr og greiðir frá Pápaleysa í kvøld, tí hann hevur hoyrt hana í barnagarðinum og Magna situr og spælir klovn við sínum babymaisstongum, tá verði eg heit um hjartað. ... Er ikki nóg mikið regn nú fyri fyrst? Kæri Tórur gudur, fær onkra staðni har sum turkur er, kom so aftur nakrar dagar, tá ið bøurin skal grønka.