Nú fari eg at ynskja øllum mínum lesarum eini góð jól. Viðførið er pakkað, køliskápið tømt, telfonin lødd, ruskið borið út…ja man eg hava gloymt okkurt? Ivaleyst, men halló, hvat er tað ringasta sum kann henda..eitt loðið rugbreyð ella ein ostur, sum dugir at ganga 
Eg royni at vera glað í dag, gleði meg at síggja Turið og hennara familju, og síggi eisini Evu og hennara í kvøld. Men skýggið, skýggið , skýggið …hvat gera tey í landsstýrinum? Hvat ætla tey, ófrættadámur. Hvat var hatta við at avreiða tilfeingi ? Standa vit og buldra so hart, at vit als ikki varnast okkurt annað, sum teir gera? Er tað kanska meiningin, at buldursmálið skal taka alla orkuna? 
No comments:
Post a Comment