Fyri eina ferð skyld vóru vit í góðari tíð á Vaglinum, fingu gott pláss at síggja skrúðgonguna, gott pláss at spæla á og fingu tíð at taka pengar út. Veðrið var so herligt. Og vit hittu tey úr Leivsgøtu á Vaglinum – so hugnaligt. Á myndini er Kristina farin at hyggja í ólavsøkuskránna til at leggja sær dagin til rættis. Ein søga: Gabriel, ella var tað Rói, hevði fingið eina gávu frá eini langommusystur. Hvørjari? bleiv hann spurdur, ja tað visti hann ikki men hon hevði grátt hár
Vit systrarnar fóru so niðan í Listaskálan, har var ymiskt stuttligt, t.d. var verkið hjá Edv. Fuglø tankavekjandi. og installatiónin hjá Nicolinu var sjáldsom, stuttligt at vera boðin í teveitslu saman við so nógvum konum. Eg og Inga Rósa gingu oman á Skáltrøð og sóu tvær framsýningar afturat.
Og so var tíð at fara á fólkafund á Háskúlanum, har vit sóu skyldfólk úr Hoyvík.
Anna Maria og Jákup høvdu enn eina ferð latið síni deiligu hús og nú eisini deiligu altan, upp fyri familju og vinum. Maturin var serstakliga góður og blíðskapurin stórur. Næstan øll vóru har, sum vóru í Føroyum.
Ólavsøkudag fór eg á Tinghúsvøllin at lurta eftir ólavsøkukórinum, tað var ein so frálík løta.
Síðani gekk eg mær niðan í Sílagøtu til mínar góðu vinir Jòrunn og Jóan Paula, sum bjóðaðu eina megnarmáltíð, rættiligur ólavsøkudámur.
Endastøðin hjá mær í ár var Doktaragrund, stuttligur, lívgandi fundur, sum Unga Tjóðveldi skipaði fyri.
Skuldi fara út á Argir til nátturða, men var nokso móð og hevði lovað at vera dadda….so takk Jutta, vónandi eina aðru ferð, um vit hava heilsuna!
No comments:
Post a Comment