Tá ið eg var smágenta, eini 10-12 ár, sendi mamma meg at læra at lesa upp hjá Eyðun Johannesen. Hetta var eftir at eg var hildin uppat at dansa á ovastu hædd á Hotel Føroyum á Kongabrúnni hjá Marnu, klaverspæl havi eg ikki gingið til, og broderí var ikki so nógv av í okkara húsi. So tann, borgaraliga dygdin, sum lá næst fyri, var upplestur.
Tímarnir vóru heima hjá Eyðuni í Sjúrðargøtu, stovan var so full av møblum, kanska gott fyri resonansin. Vit lósu “Tað liggur ein grind á Seyrvágsfirði…eg minnist enn tær fyrstu reglurnar uttanat av Feðgum á ferð, tað liggur ein grind á Seyrvágsfirði, hvar skal áherðslan vera? ..ein flokkur av tigandi hvalum, sum stunda til havs..tað er fyri mær, sum vit lósu somu reglur uppaftur og uppaftur, kanska vit komu ikki longur enn fyrstu síðu, kanska eg møtti bara upp eina ferð…Eg havi skilt, síðani eg bleiv vaksin, at tað var eitt privilegium.
Heimurin er fullur av summargentum. Ein teirra kemur til tín um náttina, og henni noyðist tú at fylgja heilt til heimurinendar, har sum tornið er.
Tí var tað mær ein so stór gleði at hoyra hansara meistaraliga upplestur í gjár í Norðurlandahúsinum. Upplestur og tónleikur eftir Kristjan Blak, Tornið á heimsins enda í 12 pørtum, myndir hjá Z.Heinesen vóru pallurin. Ein fantastisk framførsla. Eyðun kennir so væl tekstin, livir tekstin og ivaleyst elskar tekstin. Teksturin er so sansaligur, ljóðar og smakkar so væl – í áhoyrarans oyrum. Hví tók eg ikki fleiri tímar hjá honum…
Birgitte Schackenburg spældi klaver.’
TULIHY.HYAPAN.PANHYTUL
Uttanfyri hjá tí gamla manninum stendur ein nýskúrað song til at torna í sólini, men tað er eingin sól, og tann gamli maðurin situr á seingini og roykir pípu….
Foldargentan Øssumødl
No comments:
Post a Comment