Buen Camino 15

Nú má eg blogga aftur í kvöld, tí eg lovadi einari hollendskari, at hon og hennara stóra vitan um skógvar og sokkar skula á netid í kvöld. Hon hevur gingid í sínum ledurskóm heilt úr Hollandi sídani fyrst í februar. Prátid kom í lag, tí at hon sat og smurdi sínar skógvar inn í ledurfeitt, og vit spurdu so um skógvarnar, teir eita Meindl shoes. Hon hevur tvar ferdir fingid nýggjan hal og einaferd nýggja tá, hon vil hgeldur taka tad roksid enn at fáa sar nýggjar, tí at hesir eru so gódir. Hon turkar teir innan um kvöldid , tí at sveittin krystalliserast, um hann bara turkast inní, og so verdur skógvurin beinanvegin ráur aftur. Og tit compeed elskarar! Hon brúkar ongantíd compleet, sum hon segdi. Annars dugir hon sera val enskt, um hon far eina blodru, so heldur hon hana reina og so einki meir, compeed heldur hana váta, og hon sleppur ikki at grödast. Og sokkarnar vaskar hon hvört kvöld, har ger tad sama seg galdandi vid sveitta. Konan eitur Gré ter Woord, ter Woord er eftirnavn. Og so tosadi Ramón, sum er úr Suduramerika eisini uppií, hann segdi eisini, at compeed er púra óbrúkiligt, hann brúkar bara pappír (!) vesipappír innanfyri sokkin, tad sýgur vatuna í seg. Og so segdi hann fleiri ferdir, at vit skuldu fáa okkum högguslokk í Santiago, ikki Bacalao, heldur frískt sjógati, t.d. jákupsskel.
Turid helt fyri at compeed er so dýrt, at tad er "either compeed or eat", mann kann ikki gera badi. Hvussu var og ikki, so hava vit allar tríggjar tikid öll plástur av í kvöld, so far mann at síggja, hvussu rádini duga! Myndirnar eru av Ramón, Gré og hennara skóm.