Byrjaði dagin kl. 7 við at baka pannukakur, klokkan knapt áttas kom Kristina at hjálpa mæt, vit skuldu hava pannukakur við á rættina, men hvat f….galt? Eg gloymdi tær, tær stóðu so fittar undir barnavogninum, men eg setti tær á borðið, áðrenn vit fóru.
So at vakja børnini, gentur og stóra drong.
Tey róku bara niðanfyri vegin, tóku ein lættan dag. Góð manning, næstan eitt fólk upp á seyðin.
Kristina var ikii heilt álvulig, og tá ið ærnar jarmaðu eftir lombunum brast hon í samhugagrát.
Dagurin endaði við høsnarunga og rísi inni hjá Turið. Og nú er seint.
No comments:
Post a Comment