Orð og tónar

Tað var heilt løgið at koma oman í Vágsbotn í gjárkvøldið. Fult av fólki var har á ferð. Tiltøk vóru bæði í Miðlahúsinum, Perluni og Reinsarínum. Stuttligt.

Hetta nýggja mentakvøldið, sum skal vera eina ferð um mánaðin, var áhugavert. Á skránni var sangur og upplestur og hugleiðingar.

Oddfríður M. Rasmussen las egnar yrkingar, tó at Poul  F.Guttesen hevði sagt í útvarpinum, at tað skuldu ikki vera hansara egnu yrkingar men annara. Hugleiðingar vóru síðani í samrøðu millum Oddfríð og Poul. Tað var áhugavert, um enn nakað dapurt í skuggalandinum millum lív og deyða. Og sami melankolski tóni helt fram í  Jonhard Mikkelsensa framløgu um bókina hjá Jon Fosse, Morgun og kvøld, sum verður á skránni, tá ið Orð og tónar verða aftur 21. mai..

Á skránni var eisini Leikread, sum var ein finskur leikur, og hann hevði líkasum lættari lag.

Mín nýggi yndissangari er Marius Ziska, hann var ótrúliga góður. Einki uppgjørt við honum, hevur bara so fantastiska rødd, og orðini vóru eisini væl samansett.

Fínt hugskot við slíkum bókmentakvøldi – ein góður paralellur til allar lesiklubbarnar, nú kann ein fáa breiðari kjak um eina bók, sum ein kanska hevur kjakast um heima fyrst.

Fitt av fólki var samankomið, m.a. hesi bæði: