Doktararitgerðin Er heima til? Ph.d. próvtøkan hjá Bergi D. Hansen.

Ein so ómetaliga góð og hugtakandi løta á Vinnuháskúlanum í dag.

Bergur dugir bara so væl at leggja fram, so greitt og logiskt at greiða frá øllum. Men tað visti eg frammanundan, hoyrdi hann í Vestmnanna kirkju, og tað var ikki keðiligt. Í dag var sjálvandi meiri formelt. Ástøði vórðu løgd fram, og andmælingarnir skuldu sjálvandi eisini siga sítt. Tíverri vóru framløgurnar ikki á føroyskum.

Andmælingar vóru Bergur Rønne Moberg og Dagný Kristjansdóttir, og Turið Sigurðardóttir var eisini í metingarnevndini. Tey settu doktorandinum nakrar spurningar, og tað var gott at síggja, hvussu tryggur og róligur Bergur var í sínum svarum og viðmerkingum. Nógv var røtt um tekstaslag. Ferðafrásøgn sum hesar hjá Viderø hava høvund, frásøgufólk og høvuðspersón í einum  og sama persóni, sumDagný tók til hann er subjekt og objekt í senn. Ferðafrásøgnin er ikki ævisøga, men verður lisin við teimum mentanarligu konventiónum, sum hoyra ferðafrásøgn til. Nógvir heimspekingar vóru havdir á munni bæði týskir og franskir og sjálvsagt bókmentagranskarar

Havi aldrin hoyrt hugtøkini staðarmonogami ella staðarpolygami fyrr, Bergur greiddi frá at Chr. Matras og W.Heinesen t.d. eru staðarmonogamir (Viðareiði.Havnin), men Viderø er staðarpolygamur. Stuttligt.

Áhioyrararnir sluppu eisini at seta spurningar, og tað var nokk tann mest publikumvinarligi parturin. Hanus Kamban spurdi um  samband ímillum JHOD og COV og teirra uppfatan av heimstað. Og Jákup Reinert Hansen hugleiddi um munin millum bygdirnar í Viderøs lívi: Skálavík og Hvalvík, tann fyrra hansara barndómsbygd við tryggum gamalkirkjuligum kørmum, tann seinna bygdin har hann ikki megnaði at vera prestur, og har missiónin var sterk.

Eini tveyhundrað fólk og ein íslendingur vóru samankomin, og alt mátti verða havt á sokallaðum skandinaviskum. Bergur greiddi frá, at tey “dansede kædedans” í Skálavík, og Dagny tosaði um Hvalsvig.  Tað var væl, at grundgeving nevndarinnar var á føroyskum!