Den gamle by I Aarhus

Eitt livandi museum. Bergljót og eg fóru ein túr í Den gamle by og vóru har nakrar tímar. Vit sóu Møntmestergården og vit sóu nógvar handverkaraverstaðir og sethús hjá høgum og lágum.

Gentan situr og buntar svávulpinnar, meän pápin liggur og rýtur, vit hoyrdu andadráttin og roturnar.

Eitt tað sermerktasta er, at tey eisini hava nýtt gamalt, t.d. hava tey 3 íbúðir frá 1973 og handlar frá teirri tíðini. Hetta sakni eg í Føroyum, har alt á fornminnissavninum skal vera minst 100 ár – eg veit at tey hava okkurt annað, okkurt gamalt útvarp og ymiskt.

Men, tað er umráðandi at savna alla tíðina, tí tað sum er modernað í dag. er søga í morgin. Savna t.d. fartelefonir, tannm gamla nokiatelefonin fær nostalgi upp í einum og hvørjum ella dustsúgvarar, sum ikki duga at fara runt í húsunum sjálvir.

Men Den gamle bý er í øllum førum eitt fínt museum. Um summarið¨hava tey fólk, sum spæla, at tey búgva og liva í hesum gomlu húsunum. VIt sóu eina arbeiðskonu og ein húskall, ella mann og konu. Tað hoyrdist, tá ið hon talaði á hann, at hon spældi ein leiklut: Nú må han se at hente vand (hon segði ikki “du”)

.