The Times They Are A’Changing

Havi ofta brúkt handa sangin hjá Dyllibobbuni í skúlanum, hann er fínur at brúka, tí at myndamálið er so eyðskilt. Hann sigur, nú fløðir, og um tú ansar ikki eftir so kanst tú drukna, og lívsins eydnuhjól melur, og eingin veit hvat nummar vinnur næst. Ein av myndunum er: …. flyt teg úr durinum tingmaður….
Come senators, congressmen
Please heed the call
Don't stand in the doorway
Don't block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There's a battle outside
And it is ragin'.
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.
Hitti Eiler í tinginum í morgun, tað var so stuttligt at sita og síggja øll hesi ungu koma inn, tey komu so andbráð og sóu út, sum tey áttu tingið, og tað gera tey eisini. Vit prátaðu um, at tíðir skifta, Eiler segði, at hann føldi seg sum Don Quijote í bardaga við vindmyllur

Tað føroyska várið kemur nokk ikki beint nú, men skjótt. So fór eg heim í sólini. Hoyrdi ein part av tingfundinum í sjónvarpinum. Rigmor helt eina so vakra, myndaríka og persónliga talu. Men eingin av samgongulimunum talaði eitt orð. Tað er løgið, tað skuldi ikki verið loyvt. Teir fáa løn fyri at vera á fundi og taka orðið, og hava meiningar, teir skuldu versogóð greitt frá síni støðu fyri opnari mikrofon.

There’s a battle outside.
Várblómur á Tinhúsvøllinum á Vaglinum.