Magna situr og kleimir um teskeiðina, nú ið dessertin nærkast, hygga eynabráið!
Tað kennist eitt sindur vandamikið hetta hornið, ikki tí at tað er runt, ikki so mikið sum hálvrunt. Kanska vandin er í tí vantandi restituering ella regeneratión, sum tú ert so pínufult vitni til. Tú ert nærmasta vitni, tí tú ert sjálv prøvakaninin. At krímsjúka skal sláa teg út í 9 dagar er óhoyrt! Tað er nú alment: eg eri deyðilig, ja tað hevði eg nú aldrin trúð!
Síðsti triðingur av leiðini byrjaður, hugin gerst stillur og væntin.
No comments:
Post a Comment