Samrøða um deyðan

Samrøða uppi yvir havragreytinum í morgun.

H (6 ár): Mann má eta nógv fyri at vaksa
M (4 ár): Viss mann er vaksin skal man ikki vaksa meir
H: Nei-hei…
M: Tey sum eru gomul, sum omma, vaksa ikki meir
H: Meinar tú við langommu?
M: Nei, omma
H: Meinar tú við Borgarhjørt?
M: Nei, ommu
H: Hvussu eitur hon?
M: Bergljót av Skarði! (eitt sindur ótolin)
H: Hon er ikki gomul! (rættiliga skelkaður)
M: Jú, eitt sindur
H: NEI! Bergljót av Skarði er ikki gomul, tað sigur mamma mín! (harðmæltur)
Bergljót av Skarði hyggur fram um durakarmin, H flennir vilt (glaður at síggja ommu sína)
H: M sigur, at tú ert gomul…ha ha ha ha …men tað ert tú ikki
M: situr sum eitt spursmálstekn
(Viðm. 'langomman' er yvir 90, og Borgarhjørt er stutt síðan deyð, og H. hugsar um hana ofta.)