Í dag fór Jórun til gravar, Jórun Arge. Vit kendust, gingu í kvøldskúla saman í fjør. Til spinning, Jórun bant upp á ommubørn. Jórun var so skemtingarsom, dugdi væl at svara aftur og fáa skemt burturúr. Og hennara látur var so ringjandi og ljósur. “Skjótt er Harranum um”, hon var bara 65 ár. Útvarpslýsingarnar við andlátum eru so syrgiligar. Skjótt torir mann næstan ikki at lurta eftir teimum. Vit mintist Jórun í Tøkum lætt í kvøld, hon var limur har. Myndina havi eg tikið av Google, myndaleiting.
No comments:
Post a Comment