Mín tummil
Ein hugsar ikki um, hvussu týðandi amboð ein tummil er. Tú brúkar hann alla tíðina. Tá ið tú skrivar, tá ið tú smsar, tá ið tú skrúvar lok av , togar buksurnar upp og skrúvar krana frá. Ikki fyrr enn tú fært gikt í tummilin, ger hann vart við, at hann við til umlætting. Tað ber til at smsa við onkrum øðrum fingri – og forrestin so smsi eg sera lítið.
Hví spyrja fólk meg, um eg arbeiði enn? Fari eg at fá tann spurningin í heilum í 6 ár afturat ella 10 ár afturat? Nei, eg veit, tey meina tað ikki illa, og eg eri kanska tykkin. Og sjálvandi akal tað vera pláss fyri yngri kreftum; stundum vilja politikarar hava fólk at fara, geva teimum gratiali fyri at stinga í sekkin, og stundum skal pensiónsaldurin hækkast, sum nú í DK. Men tá ið børnini og enntá ommubørnin hava ikki brúk fyri tær, tá fyllir arbeiðið líkasum nokso nógv í tínum lívi. Og ert tú so heppin at hava heilsuna og eitt arbeiði sum tú elskar, og sum tú fært gjørt við 9 fingrum, so er lívið væl livandi.
No comments:
Post a Comment