R.I.P.

RIP

Nógv orð og orðafelli standa undir børu, og nógv eru longu farin undir grønu torvu. Eg harmist, men góðtaki tað sum tá ið vit góðtaka annað lívlát.

1. at fara í ella lata seg í t.d. ”eg haldi, eg fari í frakka”, ”lat teg í troyggju, tað er kalt úti”

2. at fara úr ella lata seg úr t.d. ”hon fór úr skónum í gongini”, ”hon læt seg úr hvørjum tráð og leyp á bláman”

Hvørja ferð eg flúgvi við Atlantic, fái eg ein lítlan skelk, tá ið tey siga: ”tak fyrst egna masku uppá, áðrenn tú hjálpir øðrum”, somuleiðis er við bjargingarvestinum.

3. at krógva (seg) sum er horvið, alt er nú at goyma, spell, at okkara fjølbroytta orðatilfar verður javnað við danskt, sum brúkar gemme fyri krógva og goyma. At krógv er tað sama sum at fjala, tú leggur okkurt burtur, so at eingin annara skal finna tað. At goyma er bara at leggja til viks, til tú skal brúka tað aftur.

4. síður- sítt , lýsingar orð, sum verður brúkt um tað sum hongur langt niður (onkuntíð uppeftir), sítt hár, síðar brøkur, sítt skjúrt, sítt gras, ”síðar aldur, stríður streymur um Føroya land”. Nú siga tey bara langur- langt, aftur eitt orð, sum má lúta, kanska tí at á donskum eitur onki so, har er alt langt.

 

Tá havi eg ikki nevnt tey orðini, sum eru “degraderað” til bara at merkja tað gamla føroyska og ikki eru komin við inn í nútíðina t.d.: súpan, skjúrt, sópa