Erika Fatland: Markið

 Tann føroyska útgávan er 609 talmerktar síður. Lesiringurin tók hana í tveimum umførum. Fáar bókarvinkur vóru til seinna fundin um "Markið", eitt herviligt krím ger um seg, og so er sjálvandi korona eisini at hugsa um. Ein tanki sníkir seg inn um, at kanska bókin var ikki væl vald? Kanska er hon ov long, ov tung ella ov pakkað. Kortini hevur hesin lesiringurin lisið nógv ymisk sløg av bókum, fiktión, yrkisbøkur, ævisøgu. 

Allar, sum vóru til staðar í dag, hildu at bókin er góð. Mann fær sera nógv at vita, bæði um søgu og landalæru.

Í øllum hesum grannalondum skrivar Erika bæði um teir ráðandi og um fólkið. Nógv tey flestu eru stýrd av einaræðisharrum, og fólki hevur lítið og einki frælsi eftir okkara alin. Fólkini, hon hittir, eru oftast blíð og fyrikomandi, í nógvum førum tora ella vilja tey einki siga um stýri og politikk, og nógv vilja vera dulnevnd. Hon hevur tolk og vegvísara har, tað er neyðugt. Trygdaratgerðir og hernaðareftirlit á landamørkum verður lýst í æsir, og vit halda, at tað er sera djarvt av henni at fara alla hesa leið einsamøll. Kríggj og herseting er afturvendandi tema, russarar hava kríggjast fram við øllum sínum ovurhonds langa marki.

Tá ið hon kemur til Evropa, er bókin áhugaverdari at lesa, støð við kenna, og kríggj og ósemjur vit kenna.

Takk fyri góðar løtur

Stórur partur av fundinum í dag varð brúktur til orð. Pauli Nielsen hevur týtt bókina, og eg segði, at eg helt týðingin var góð. Vit høvdu longu avtalað at taka orð fram, sum vit snávaðu um ella undraðust á.  Og nú vísir tað seg, at bókin er "tung" at lesa, at orðavalið er óneyðuga fornt, at bókin er kemiskt reinsað fyri fremmandorð, at bókin er darvað av "setursføroyskum", at nógv av orðavalinum hjá Paula er "ager". Tað var stuttligt at hoyra og síggja, hvussu nógv "orð" hava at siga, hvussu nógv løg eru í orðavali.

Eg hefti meg við nøkur orð, har eg var samd við atfinningunum: sleingiskjúrt, hvat er tað? Aldrin hoyrt orðið, og tað ljóðar sum eitt sera løgið skjúrt. Og at kalla klaver ljómborð er rættiliga søkt, má eg siga, ella at brúka rennistólur um lyftu.

Í øðrum førum var eg púra ósamd við atfinnaran, tí at orð sum aldingarðurin hjá Stalin um tey lond, sum hann brúkti til spískamar, haldi eg vera sera fínt, og orðini gøllhalda, ríkja, gryvja, riva fyri eygum, agi osfr. eru fín.

Men nær er ein bók tung at lesa? Er tað tá ið tú einki veitst um evnið, og frágreiðingarnar eru ikki nøktandi, er tað tá ið orð eru, tú ikki skilur, nøkur fá orð ella nógv orð? 

Sera áhugavert kjak stóðst av teimum orðasøvnum, sum tær høvdu tikið við úr bókini. 

Hetta var mín síðsti fundur í lesiringinum fyribils, tað hevur verið sera hugnaligt g áhugavert.