Mykines - dansiferð

Vit fóru til Mykinesar við Tøkum lætt, har var stevna ella "Túnatónar".
Túrurin fekk eina fína byrjan, tá ið vit vitjaðu Fiskastykkið í Sandavági. Tað er ikki bara í Havn, at caféirnar rísa. Og hendan er serstakliga kreativt og nossliga gjørd. Museumlutir prýða hølini, gólvið og veggir eru upprunalig, brúkt og slitin, køksøkið er spildurnýtt og nossligt. Frágreiðandi plakatir upphongdar, og fiskastykkið sjálvandi gjørt í stand. Har var fitt av fólki, nú ið summarið rættiliga er komið. Flott.

Fiskastykkið

Súlan, lívæðrin hjá ferðafólkum, var pakkað við fólki, mest føroyingr. Ungt fólk við stórum ljóðførum og forsterkarum. Men tá ið vit komu á gjónna í Mykinesi var ein løgin sjón, og tú skilti beinanveg betur, hvat øll hesi atfinningarsomu tosa um. Nú var tíð hjá dagsturistunum at fara innaftur.

Wait for permission to board.

Vit vóru 17 í tali, og summi okkara fingu innivist hjá Reðini Leonson og dóttrini Diddu.
Mykinesbygd er so serstakliga vøkur, húsini eru so væl hildin. Ótrúligt at bara 8 fólk búgva har. Tá ið vit høvdu etið ein góðan nátturða, fóru vit út at hyggja at bygdini.

Fyrst á skránni var fólkafundur, talurnar snúðu seg um umhvørvið, ferðafólk og list, temað tóktist vera, at pengar eru ikki alt, og menniskjað livir ikki av breyði eina. Mær dámdi so serliga væl taluna hjá mykinesmanninum um list, um hvussu tónleikur ríkar okkum lívið.

Gamlar myndir vórðu vístar á stórskíggja í dansistovuni, myndaframsýning einastaðni, og so vóru stovukonsertir og túnatónar.
Føroyskur dansur var á skránni kl. 01. Dansistovan er nýumvæld og sera innbjóðandi. Vit høvdu tann heiður at vera tey fyrstu sum fóru upp á gólv har. Dansurin gekk væl, nógv umg komu uppí, vit dansaðu til uml 03.

Vit fingu lekran morgunmat, og so kom Reðin ein túr við okkum um bygdina. Hann víst okkum, hvar mykinesmálarin plagdi at mála og húsini hjá mykinesmálaranum. Vit høvdu sæð hesar gróttoftirnar mitt í bygdini og hildið tað vóru hjallar, goymsluhús, men Reðin fortaldi, at hetta vóru køstar. So flottir køstar, tað vísir bara, at tey gomlu sóu tøðini, sum virðismikið tilfeingi.

Og nú ið vit skuldu fara innaftur, kom Súlan við síni last av dagsturistum, tey flestu við myndatólum í gildi sum kuffert, við linsum so feitum sum kloakkrør.

Mykinesfólk eru blíð og týð.