Ung list

Tá ið vit høvdu verið í Norðurlandahúsinum og perlað í Mumistovuni í ein tímas tíð, segði eg, at nú fóru vit á istaframsýning.

 

Tá ið Herbert hoyrdi, at tað var at hyggja eftir myndum, helt hann, at tað tímdi hann ikki, tí at tað var so keðiligt, men tá ið vit høvdu verið og sæð myndirnar í Innova, segði hann, at hasar myndirnar vóru ‘nokso stuttligar’.

Eg má siga, eg var samd við hann, hygg hesir frískligu litir og episku formatiónir. Herbert føldi sjálvur, at hnn hevði tvey sovorðni bein í hondini, sum stinga út á hasi hondini. Herligt at síggja okkurt nýtt og ungdómsligt.