High Tea í Oyndarfirði

Turið hevði biðið um borð, hetta var føðingardagsgáva til mín. Fyrst fekk eg biltúr, ein so frálíka vakur túrur henda fagra várdag. Tá ið vit komu til Oyndarfjarðar, vistu vit ikki, hvat hesi Víkhúsini vóru, men so sóu vit fleiri fólk fara inn í eitt hús, og so var funnið.

Henrietta við medaljun

   

Rundvísing var í hesum   valahúsum frá 1856.   Beinanvegin tá ið tú sært   árstalið, hugsar tú um   einahandilin. Jùst so, her   búði handilsmaðurin   Klæmint Høgnesen, sum   hevði verið í kongliga   handlium í Klaksvík í 10   ár.  Virksemið var sera stórt   við fiskaturking,   ullarvirking og binding og   sjálvandi handli. Og húsini   vóru flott og stór, men har   búði eisini nógv fólk, eini   30.          

Vígdis og NIklas

Vit byrjaðu í kjallaranum.
Tá ið vánaligt útróðrarveður var , høvdu útróðrarmenninir, sum søktu Norðhavið, hetta sum uppihaldsrúm. Vit fingu ein lítlan kopp av Colombine te. Síðani fóru vit heilt upp á loftið, og har fingu vit hvítt keisarate upp í koppin. Har uppi húsaðist arbeiðsfólkið , koyggjur og varmi og spískamar..

Húsini eru varðveitt í upprunaligum standi, og sum eg skilti er tað familjan, sum alla tíðina hevur hildið tey við líka. 

Síðani fóru vit longur niður og sóu kømur og stovur. Nógvir museumslutir eru settir til framsýningar. 

Í stovunum var nógv gamalt innbúgv, húsini hava prestakamar. 

Sonurin í húsinum Julius, sum var apotekari, gjørdist Føroya fyrsti filmsmakari, og fleiri tól hjá honum eru á framsýningini í stovuni.

Dóttirin í Húsinum Henrietta, sum var kend í føroyska umhvørvinum í Keypmannahavn, fekk á ellisárum kongsins medalju. Hon varð handað henni í Oyndarfirði, einaferð kongur kom framvið.

Sera forvitnislig vitjan í Oyndafirði. Haðani var omma við Gjógv. Hon hevur kanska upplivað henda handilin og hesi fólkini í sínum barna- og ungdómsdøgum

Bæði Julius og konan høvdu koyrikort so tíðiga í tíðini.

Nú er ikki at gloyma drekkað. Fransbreyðsnittur og nógvar smáar søtar kakur. Alt heimagjørt. Og afturvið var Harlekin te og HC Andersen te.

skones við lemon curd
sarah bernard
kokostoppar
croissant
muffins
mousse

Herman Lars Spånberg Løkke Rasmussen

 Í dag varð drongurin hjá Bergi og Simone doyptur.  Nokso fitt av familju og vinum vóru í  Hornbæk kirkju. Prestur talaði um dópin sum eina gávu, men gávan er ikki so nógv verd, um hon ikki verður pakkað upp. Foreldur, ommur og abbar og onnur skula hjálpa barninum at pakka hesa gávu upp.

Símun bar Herman Lars 

Ein sera rørandi løta, vakrir sálmar. Faddrar vóru Símun, Lisa, beiggi Simone Nicklas og ein vinkona hennara.

Herman við foreldrum og faddrum

Aftaná vóru vit boðin til eina máltíð og samveru á Kronborg. Eg neyt at síggja tey trý hjá Sólrun og Lars og báðar langommusynirnar.

Louise, Símun, Bergur, Simone, Lisa, Nichlas

omman og Marius


Bergur helt talu fyri Simone og soninum, og Lars
segði nøkur vælvald orð við navnan. Stuttligt at síggja,
at súreplið er dottið niður beint við træið.

omman og Herman

70 ár og nakað væl afturat

 

Ein bloggur til tess at drýggja mær ta gleði og tann hita, sum eg føldi hetta kvøldið. 

Innbjóðingin, sum bleiv løgd á FB

Nú hevur 70 ára dagurin verið. Hann varð hildin í Broncks saman við 100 gestum. Eg fekk so nógvar heilsanir og góðynski. Eg eri takksom og rørd. Vit fingu mat frá Hansu Johannesen: føroyskan platt, neytakjøt og rabarbutriflu. 

tvøst, spik, epli, ræst, rót, fiskur, turt+breyð

Barrin var opin, Turið hevði gjørt eina barrmenu, og tey ungu passaðu barrina. Turið hevði gjørt sangheftið, og Mads og stórhúsbrøðurnir Jónleif og Símun Erik skipaðu fyri sanginum. Alt var sera væl fyrireikað uttan eitt: eg hevði ikki biðið professionellan fotograf, men Sólrun tók myndir við apparatinum hjá Turið og Halli.

Dalbingar vóru væl mannaðir, og teir settu dám á veitsluna, hvat kann vera betri enn eitt bygdarball í Havn?  Tunnilin ger stóra nyttu í so máta.

Kristina skipaði Nykurs vísu, tá ið vit høvdu etið. Kristina hjálpi mær eisini at pynta borðini við temanum: sagnir og ævintýr . Borðini vóru: Tangokettan, Vakurleikin og beistið, Kópakonan, Wall E, Tornarósa, Snjóhvíta, Rainbow Dash, Smølfarnir, Frozen, Friar Tuck, Mumi, Reyðhetta.

Kristina saman við pápabeiggjanum Brandi

Tornarósa 

Bróðir Tuck

Rainbow Dash

Vakurleikin og beistið

Tangokettan

  

Olaf

Snjóhvíta

Wall E

Kópakonan

frú Mumi og lítla Mý

Eg bleiv ríkiliga lønt við gávum. Talur vóru eisini : Turið S, Frida S, Lars, Eva, Hjørdis,  Birgit, Jórunn, Sonja, Símun Erik.

Tríggjar nýyrktar sangir fekk eg eisini, frá Gantesu (Jóan Paula), Sólrun og Jónleifi. Breið semja var um, at tann hjá Jònleifi bar prísin. Lagið er eisini so fangandi ("Men hvat skal eg gera, hon mín nú vil vera...."  )

"Hvar enn eg fari, er Bergljót av Skarði,

gongur runt og hugnar sær,

og smílist ímóti mær."

So sera fangandi, royn bara og syng sjálv/ur!

Takk bindiklubbur, lesiklubbur, kaffiklubbur, dalbingar og familja.

Familja var komin úr Belgia, Danmark og Íslandi. Stórfingin fagnaður!

Chloé, Louis, Frida S.

Herman Lars, Lars

Michel, Kristina, Magna

Hallur, Herbert, Emil

Lars, Nicklas,Brandur, Bergur

Madeleine, Frida

Inga Rósa og Turið

eg hvessi mær knívin

Ungu Føroyar høvdu eitt útgávutiltak í Sirkus í gjárkvøldið. Høvið var, at nýtt yrkingasavn er komið. Rithøvundurin er Nansý Sunadóttir. 

Turið Sigurðardóttir

Turið beyð fólki vælmonum vegna forlagið Ungu Føroyar hava ofta givið debutbøkur út, tað er gott hjá ungum høvundum at fáa eina roynda hjálpandi hond í tilgongdini.

Tað er hugnaligt í teimum skýmligu, sprøklutu hølunum niðri hjá Jóan Jakku, skógvahandlinum. Eg minnist, hvussu har sá út, har var so flott, fleiri hæddir av skóm, men ongar yrkingar og absalutt einki øl.

Fitt av fólki var komið at frætta um savnið  - eg hvessi mær knívin, eg komi heim.

Framløgan var skipað sum ein samrøða millum Sannu Dahl og Paulu Gaard og Nansý. 

Høvuðsmyndin, sum eisini er í heitinum, er knívurin, hin hvassi. Knívseggin, knívsoddurin. Áhugavert var at hoyra høvundin siga, at hon hevði roynt at lýsa hesa ræðandi, tabufongdu gerð , sum er sjálvskaði, og sum ikki er umrødd í føroyskum bókmentum higartil, vakurt. So løgið hugsaði eg, hvat er vakurt við at skera í seg sjálva, men er tað ikki júst listafólksins uppgáva at lýsa tað fjalda, tað ljóta, so at vit skilja tað? Skøvur eftir lærinum og skøvur á skøvninginum, og tað vakra er uppreisturin, tað vakra er, at orðini endiliga sleppa út, tey bróta sær veg, tað vakra er linnin. 

Aðrar myndir í savninum eru tað ljósareyða kamarið, gentukamarið, og Paula kom inn á líkskap við Marjun S. Kjelnæs, sum hevur skriva ein leik um gentukamarið. Múrurin, hvørs fyrsti steinur varð lagdur í ungdóminum, verður hægri og hægri, og tað krevur eitt ódnartak at lova ljósinum inn. Likamslutir, tann kropsliga avmarkingin . Bæði myndir, sum vit hava sæð fyrr og meira originalar myndir. 

Yrkingasavnið er eitt lágmælt mótmæli, lágmælt men treiskt. Hóast egið kennir seg brotið og uppetið og einsemi valdar, so er ein linni at fáa, ein vón.

So væl eydnað samkoma við dugnaligum ungum kvinnum.