Hátíðarlig móttøka av veitsluklæddum Óla á Eiðini í Svínoy. Tá ið vit komu til bygdar , var morgunmatur boðin okkum, og tað var ein alvorliga góð máltíð, morgunmatarbuffet við øllum.
Hæddarpunktið var túrurin runt í bygdini við føðingardagsbarninum sjálvum sum ferðaleiðara. Føroyingasøgu kennir hann betur enn sín egna buksulumma, og vit sóu týðiliga, hvussu Sigmundur kom – ivaleyst í ringum skørum, tí hann slapp ikki til Gøtu fyri gandi – og kristnaði Svínoyarbjarna, sum sostatt vart fyrsti maður, sum tók við kristnari trúgv í Føroyum. Tað hendi beinbt her á bakkanum, bygdin lá øll longur heimi, og garðurin hjá Svínoyarbjarna hevur ivaleyst verið her á bakkanum.
Vit hoyrdu eisini um abba Gøtutrónd, sum liggur grivin í Svínoy og um dáran Jákup Sibba, sum ikki var svínoyingur, men frá Norðskála.
Men eisini søguligar hendingar vóru havdar á lofti, sum sluppin Rakul, ið fórst í brimi inni undir landi ein vetrardag í 1786.
Í forkirkjuni í Svínoy stendur Bjarnasteinur
Vit fingu eisini Óla at vísa okkum, hvar JHOD búði ta tíðina, hann búði í Svínoy. Toftirnar eru eftir, og útsýnið hevur hann havt gott.
Veðrið var so stak gott, og blíðskapurin stórur. Ritan hevði nógv at gera í dag, Floksmannadagur í Fugloy og føðingardagur í Svínoy, og so øll hini ferðafólkini. Men hon kom so trúføst tuffandi á Eiði, tá ið eg fór suður aftur miðtúrin.
No comments:
Post a Comment