Ein eyka tíma

 Hugsi eg fari at brúka mín eyka tíma at skriva ein blogg. Eri so pettandi ørg og arig inn á KORONU. Nú hildu vit, at slottið var vunnið, og so sita vit aftur í lortinum! Hvussu verður  nú við at ferðast ? Jólaferðin?  Skuldi í veitslu í Dali, nei avlýst! 

Sá Mannin í ómakaðum hosum í Sjónleikarhúsinum, stuttligur leikur, skemt av tí lætta slagnum. So segði kvinnan, sum tey høvdu viðtal við í "Lyst" seinast, suðuroyingar elska skemtileikir. Tað sama siga tey í Klaksvík. Høgni Joensen var herligur, sum hasin maðurin, sum einki mintist. Púrasta skralltómt andlitsbrá. Og allar damurnar vóru so herligar Nora, Karin og Oddvá, hvør við sínari persónligheit, mær dámdi so serstakliga væl Noru í hasi tvístøðu at vilja hava mannin, men ikki vilja gera nakað ólógligt. Fekk so væl fram, at hon var í iva, hvussu best var at gera. Nú fáa vit at síggja, hvussu amatørarnir - ella eg veit ikki um yrkisleikarar eru har -  á Tjóðpallinum fara at sleppa frá Jóanes Nielsen leikinum. Hann man ikki vera skemtileikur, ella ikki bara, hugsi eg. 

Men caféirnar í Havn hava opið, enn sum er. Tað er ein troyst. Var á Umami við fyrrverandi starvsfeløgum og á Kaspari við skeiðsfeløgum. So vælgerandi at síggja fólk og práta við fólk.

 Og hesin síðsti mánaðurin fyri adventina plagar at fúka avstað. Gott at hava gott í væntu. Startskotið er hindberja-og appelsinte. Jólakalendarin sær út sum ein yvirvaksin fjarstýring.

Erika Fatland: Markið

 Tann føroyska útgávan er 609 talmerktar síður. Lesiringurin tók hana í tveimum umførum. Fáar bókarvinkur vóru til seinna fundin um "Markið", eitt herviligt krím ger um seg, og so er sjálvandi korona eisini at hugsa um. Ein tanki sníkir seg inn um, at kanska bókin var ikki væl vald? Kanska er hon ov long, ov tung ella ov pakkað. Kortini hevur hesin lesiringurin lisið nógv ymisk sløg av bókum, fiktión, yrkisbøkur, ævisøgu. 

Allar, sum vóru til staðar í dag, hildu at bókin er góð. Mann fær sera nógv at vita, bæði um søgu og landalæru.

Í øllum hesum grannalondum skrivar Erika bæði um teir ráðandi og um fólkið. Nógv tey flestu eru stýrd av einaræðisharrum, og fólki hevur lítið og einki frælsi eftir okkara alin. Fólkini, hon hittir, eru oftast blíð og fyrikomandi, í nógvum førum tora ella vilja tey einki siga um stýri og politikk, og nógv vilja vera dulnevnd. Hon hevur tolk og vegvísara har, tað er neyðugt. Trygdaratgerðir og hernaðareftirlit á landamørkum verður lýst í æsir, og vit halda, at tað er sera djarvt av henni at fara alla hesa leið einsamøll. Kríggj og herseting er afturvendandi tema, russarar hava kríggjast fram við øllum sínum ovurhonds langa marki.

Tá ið hon kemur til Evropa, er bókin áhugaverdari at lesa, støð við kenna, og kríggj og ósemjur vit kenna.

Takk fyri góðar løtur

Stórur partur av fundinum í dag varð brúktur til orð. Pauli Nielsen hevur týtt bókina, og eg segði, at eg helt týðingin var góð. Vit høvdu longu avtalað at taka orð fram, sum vit snávaðu um ella undraðust á.  Og nú vísir tað seg, at bókin er "tung" at lesa, at orðavalið er óneyðuga fornt, at bókin er kemiskt reinsað fyri fremmandorð, at bókin er darvað av "setursføroyskum", at nógv av orðavalinum hjá Paula er "ager". Tað var stuttligt at hoyra og síggja, hvussu nógv "orð" hava at siga, hvussu nógv løg eru í orðavali.

Eg hefti meg við nøkur orð, har eg var samd við atfinningunum: sleingiskjúrt, hvat er tað? Aldrin hoyrt orðið, og tað ljóðar sum eitt sera løgið skjúrt. Og at kalla klaver ljómborð er rættiliga søkt, má eg siga, ella at brúka rennistólur um lyftu.

Í øðrum førum var eg púra ósamd við atfinnaran, tí at orð sum aldingarðurin hjá Stalin um tey lond, sum hann brúkti til spískamar, haldi eg vera sera fínt, og orðini gøllhalda, ríkja, gryvja, riva fyri eygum, agi osfr. eru fín.

Men nær er ein bók tung at lesa? Er tað tá ið tú einki veitst um evnið, og frágreiðingarnar eru ikki nøktandi, er tað tá ið orð eru, tú ikki skilur, nøkur fá orð ella nógv orð? 

Sera áhugavert kjak stóðst av teimum orðasøvnum, sum tær høvdu tikið við úr bókini. 

Hetta var mín síðsti fundur í lesiringinum fyribils, tað hevur verið sera hugnaligt g áhugavert.

Tað er nú vit skula liva, tað er nú vit eiga tíð

 Nú er aftur nógv á skránni, nú ið skeið og klubbar byrja aftur. Heystferian er júst farin aftur um við sínum heystfagnað fyri børnini. Kristina og Glóð og eg fóru beinanvegin mánamorgun í Listaskálan. Tey vóru væl fyrireikað, har var tilfar, borð og stólar í verkstaðnum og tvær so fittar damur at hjálpa børnunum. Vit sótu ein tímas tíð, og so fóru vit sjálvandi eisini í Bládýpi hjá Tróndi, tað er altíð flott.

Týsdagin var Reyða kross dagur og mikudagin.

Óli og Hendrik

Mads og eg

Hósdagin fóru Kristina, Lisa og eg út á Sjósavnið. Og ja vit eru so heppin, at Lisa er komin í heystferiu til okkara. Í sjósavninum eru uppgávur og skattaveiða. Og uttanfyri kann mann geva krabbum at eta.

Og heima er hugnaligt, tá ið vindurin leikar í uttanfyri.

havi mín egna privatfrisør

Týsdagin var eg í Tilhaldinum til morgunsang, Óli Vang var við klaverið. Upplyftandi løta.

Bergljót, Mergreta, Elisabeth og Randi

Katrina, vinkona og Lisa hjá Sólrun

Og hvat er tað ikki herligt at fáa gestir av og á!! Mammusa, ommusa!!

Heystið komið

Sólrun og Símun komu heim at fara á fjall. Símun var á fjalli í Sáttarenni, og tey komu bæði suður til Dals at hjálpa til. So sera kærkomið, og so hugnaligt at vera fleiri. Turið lærir hini, hetta er sum lærlingaundirvísing. Bæði Símun og Herbert kláraðu seg væl í ár. Skjótt vera teir komnir á lagið. Fantastiskt sum omma at uppliva, at børnini verða vaksin og mennast.

Herbert skrúvar trillibøruna saman

Vitusa partur liggur ikki eftir

master class

Krovini komin upp at hanga, blóðmørur gjørdur, og fingið feska súpan hinumegin bróstið. 

Og nú verður heystferia og heystfagnaður.