Bókadagar í Keypmannahavn nov. 23

 Lisa keypti bilettir til allar tríggjar dagarnar. So vit vóru ímillum tey næstan 40.000 , sum vitjaðu Bogforum í ár.

Barnabøkur serligan áhuga beint nú

Vit høvdu granskað skránna og gjørt okkum eina ætlan:

Tre redaktører på Den danske ordbog.

Den vrede kvinde og hendes plads i litteraturen. Alberte Winding og Katrine Marie Guldager tosaðu við Kamillu Løfstrøm. Bøkur: Hvad jeg tænker mens du taler og Birgithe med h

Besættelsestidens dilemmaer og konflikter. Kirsten Thorup tosaði við David jacobseb Turner. Bók: Mørket bag dig

Knit it out. Lærke Bagger og Christine Feldthaus. Bók: Lærke Bagger 2

Rundt om Tove Ditlevsen. Anne Lise Marstrand-Jørgensen og Lise Munk Thygesen (ommudóttir Tove)

Ukraine i fokus. Victoria Belim i samrøðu við Jørgen Herman Monrad. Bók De røde sirener

Intet er som vi troede. Iben MOndrup og Jonas Eriksson. Bøkur: Bjørn og Vejen hjem.

Modne kvinder i litteraturen. Vigdis Hjorth og Alberte Winding v/ Puk Dansgård.

Valerie Perrin tosaði við Tore Leifer um bókina Trois (Tre)

Ian Livingstone : Sværd og trolddom.

Lise Munk Thygesen

Valerie Perrin

Bergtóra Hanusardóttir

Torført at siga, hvat ið var mest spennandi. Kirsten Thorup hevur eisini skrivað Indtil vanvid indtil døden, og tað var ein fantastisk bók. Í samrøðuni kom hon nógv inn á, hvørjar keldur hon hevur, hon er fødd 1942, so keldurnar eru sera tætt við. Iben Mondrup kenna vit frá bókadøgum í Føroyum, sjálvandi keypti eg og las hesa 3. bókina alt fyri eitt, hon er góð, men hevur ikki sama spenning og nerv sum hinar. Vígdis Hjorth er sera nógv umrødd eftir at hava avdúkað sína familju og fingið rættarsak burturúr, ex maðurin og hon kappast at skriva um hvørt annað..so ...áhugavert. Hennara nýggja bók var tíverri útseld. Valerie Perrin er fronsk, og samrøðan var á fronskum, men spyrjarin umsetti so hvørt. Tey trý eru vinfólk, bókin tekur við tá ið tey eru 10 ár, og so fylgir mann teimum ígjøgnum okkurt ræðuligt keypti bókina, men hon er 671 síður, so eg má taka renningarlop.

"Den vrede kvinde" og "den modne kvinde"  er ofta sama kvinna, hugsi eg. Tað var okkurt við at viðganga og síggja í eyguni, at tú ert beisk. Tað enska tiltakið "coming of age" var nú "COMING OF MIDDLE AGE" well...hurra fyri tí!

Vigdis Hjorth

Iben Mondrup

Victoria Belim

Victoria Belim hevur skrivað eina bók um Ukraina við støði í síni egni familjusøgu. Sera hugtakandi at hoyra hesa ungu kvinnu siga frá.

Men tað allarbesta við hesum døgum er, at eg sleppi at vera saman við Lisu í frið. Bara ganga og browsa og práta og skoða bøkur. Hesa ferð var eg so heppin at sleppa at gista hjá henni og Nicklasi. So lívjáttandi at síggja hesa lítlu familju fóta sær og trívast.

Sjónleikur í Skuespilhuset

 Sá tveir sjónleikir á míni Keypmannahavnarferð hesa ferð.

Tann fyrri var Richard II hjá Shakespeare, ein søguligur leikur við Olaf Johannesen í høvuðsleikluti. Tað er ein gamal leikur  (uml. 1595), men hetta var ein modernað uppseting. Eg sá hann saman við Lisu.

Tað fyrsta at bíta merki í er pallurin. Sera einfaldur, minimalistiskur, gráar briksir, ein í part til teir gráu menninar, sum allir vóru í vanligum jakkasettum. Veggir gráir og gólvið grátt. Bara menn vóru á pallinum. Tríggjar kvinnur spældu við í sera fínum kjólum, men tær bóru bara monnunum mat og drekka, høvdu onga replikk. Tað var ikki so nógv fyri eygað at njóta, vil eg siga, men sjálvsagt nógvir tulkingarmøguleikar.

Teksturin var um vald, trúskap, svik og so frameftir. Monologar og rímdialogur. Kongur hevur bannlýst Bolingbroke og tikið hansara jørð. Men nú kemur hann aftur at hevna seg og vupti fara allir fyrrverandi fylgjarar hjá kongi yvir til hin partin, sum sær út til at fara at vinna. Bara Bolingbroke (Henry IV) er eftir, tá ið stykkið endar, alt liggur deytt á pallinum. Sera snildisliga gjørt sum ein deyðsbalett, skot og so fall og krampi, fleiri skot og so rørslur gjøgnum kropparnar.

Humor: skemtiligt var, at drotningin hjá Richard II var ein maður, og tey høvdu síni ektaskapiligu viðurskifti har á pallinum, og hon/hann  átti eitt barn.... sera skemtiligt og absurd.

Olaf kláraði seg sera væl, sum allir ummælarar hava longu sagt.  

Hin leikurin var skemtileikurin Don Juan eftir Moliere (1665),  eisini ein gamal klassikari. Hann sá eg saman við Maritu. Also tað undrar meg, at tey brúktu pallin so lítið, ein so fínur snaripallur, við øllum møguleikum. Stórur partur av leikinum var spældur framman fyri teppið - als ikki á pallinum. Og á sjálvum pallinum var ikki ordiliga nakað at síggja. Don Juan var ein verri ein.....