Nú eru bókadagarnir nóg stórir, størst er ikki altíð best. Men nógv spennandi var á skránni í ár.
Tað fyrsta, eg fór til, var stuttsøgukvøldið hjá Katrinu Christiansen. Ikki allar søgurnar, tey lósu, vóru nýggjar, men onkrar vóru nýggjar. Húsini eru stórfingin, má eg siga. Viðurin gevur góða luft inni, og smárættirnir frá Hafnia vóru góðir. Fyrst fór mín bólkur upp í gjøgn, síðan niður í handilin og at enda í toystovuna, har vit plagdu at keypa undirklæði og buksuelastikk. Mariann las eina søgu hjá Katrin Ottarsdóttur, sum veruliga fangaði. Tíverri var upplesarin ikki nóg væl fyrireikað, kennir ikki linoleum ella Vagn Holmboe, ná grumpy…men tað darvaði.
Í handlinum las Gunnvá Rottuna hjá Sólrun Michelsen, hana havi eg lisið so ofta. Men Gunnvá er ein av mínum yndislesarum, so tað var njóting.
Og uppi í toydeildini las Hans m.a. eina horror søgu hjá Sámal Soll. Og hygg hvussu flott hølið er.
Eg var til setanina, talan hjá CCJ var also stuttlig, nakað beisk, men væl skrivað. Kanska tann stutti formurin hóskar fult so væl til hansara? Hevur hann skrivað stuttsøgur?
Eg hoyrdi Urd tosa við Siri, tað var sera áhugavert at síggja og hoyra kvinnuna, sum sum 3.ættarlið tilflytari í DK hevur skrivað søguna Ø. Hugsi, at líkskapurin millum londini kanska er yvirmettur, so at tilflytingin og tilvenjingin verður undirmett, verður ikki sæð sum nakað, sum vit nýtast at fáast við ella tosa um, tí at sýrar og iranar hava tað so nógv truplari. men nógvir føroyingar og grønlendingar í Danmark og danir og grønlendingar í Føroyum hava henda longsul, kanska ein undirmettan longsul.
Eg hoyrdi tíverri ikki so nógv annað, fór í brúdleyp í Dali, men sunnudagin var so framløgan hjá mær og næmingunum av bókini “Vælkomin”, hon gekk væl, tað søgdu øll 
No comments:
Post a Comment