Ein flógv, still gleði er í mær, nú ið eg enn eina ferð havi følt og upplivað míni børn og ommubørn so nær. Tað besta er tann natúrligi, sjálvfylgiligi hugburður: omma skal við, hví skal omma ikki við og tær fevnandi kenslur, sum tú verður partur av í hesum ungu familjum, sum nú kortini eru ikki blaðungar longur. Jú sanniliga, ein stor lukka, og um eg skuldi doyð í dag, so hevði eg kortini havt upplivað alt tað besta í lívinum.
Í gjár válaðu FS og Madeleine og eg í miðbýnum, vit gingu Nyhavn upp og niður, og vit kekkaðu Pappírsoynna. Síðani var tað Læderstræde við sínum smáu boutiqum við list og handarbeiði. Madeleine hevði hondarbeiði við, so hon sat á café og broderaði. Niðanfyri intallatiónin hjá Yoko Ono : Ynskitrøini.
Í gjárkvøldið fóru tær aftur til Belgia.
Øll húsafasadan á Charlottenborg er prýdd við posalørifti. Tað er ein installatión hjá Ibrahim Mahama (f. 1987 í Ghana), sýningin eitur An Age of Our Own Making. Ikki sær tað pent út, eg síggi beint í hasar posarnar úr vindeyganum hjá Símuni, har eg sovi. Symbolikkurin hevur við kaffi- og kakaoplantasjur at gera, við kúging og arbeiðskor, við kolonisering og vald.
D’Angleterre hevur havt fernisering við sínum jólaprýði, ævintýrverur í bláum.
Sólrun bjóðaði døgurða aftur í kvøld, og vit fóru á Marienborg at eta saman við Lars, hann hevur fundast har í fleiri dagar. Hon bjóðaði stokt flesk við persillusós, og Turið og Hallur og børnini komu eisini.
Marienborg í kvøld, Lars situr í samráðingum um fíggjarlógina.
No comments:
Post a Comment