Tróndheim á øðrum sinni og túr við Beintu og Rolf

Var tíðliga uppi í morgun, tí eg vildi eta morgunmat, áðrenn útferðin í Tróndheimi skuldi vera kl. 7.50.
Bussur stóð á keiini, og ein ung dama var ferðaleiðari, hon var røsk og tosaði norskt, enskt og týskt. Høvuðsattraktiónin er sjálvandi Nidarosdomen, har høvdu vit ein ferðaleiðara á staðnum, sum greiddi frá.
Ólavur Tryggvason er "Norges evige konge" , hann er grivin í kirkjuni, sum er norðasta pílagrímskirkja í Evropa. Ein heilag kelda spratt her, og hansara heilagu bein eru í einum skríni, sum eingin veit , hvar er. Hann er avmyndaður saman við øðrum halgimennum á kirkjuni uttan.
 Vit sóu eisini størsta træbygning í Evropa, Stiftsgården, bygdur í 1700 talinum av eini ríkari einkju. Nú brúkar kongur tað, tá ið hann vitjar Tróndheim.

Bussurin koyrdi okkum niðan Feginsbrekku, haðani pílagrímar sunnanífrá sóu dómkirkjuna fyrst. Haðani sóu vit út yvir býin.

Um kongur og Sonja ætlaðu sær til Tróndheim í dag, veit eg ikki, men vit møttu teimum har tætt við Kristianssund.

Men eitt er kongar og flottar kirkjur, eitt annað er at verða móttikin á keiini av vinfólki, koyrd sightseeing og boðin til døgurða, elgskjøt, sum maðurin í húsinum sjálvur hevur veitt. Ja, so heppin var eg. Beinta og Rolf komu aftur á keiina á suðurvegnum, hesa ferð í Kristianssund, og so koyrdu vit eftir Atlantshavsvegnum til Molde.
Atlantshavsvegurin er eitt ótrúligt byggjarí brúgv og vegur í leysari luft, liksom.

Konan stendur við klippfiski í hondini. Beinta helt, at Kristianssund var nakað sum Tvøroyri. Havt eina stóra ríka tíð, men nú fánað burtur.

 Sildadrongurin

 Atlantshavsvegurin

Beinta og Rolf við el bilinum hjá sær.

 Og húsini í Molde við sólkróki so sera hugnaligt.
Og elgsgrýtan, smakkkaði sera væl. Hetta var "kortreist mat", sum tey siga í Noreg, tí at Rolf hevur sjálvur veitt elgin har nærhendis.
Túsund takk Beinta og Rolf fyri ein so perfektan seinasta dag á míni noregsferð.