Marokko 7-17 apríl 2017 (5)

ATLASFJØLLINI eru í fýra pørtum, norðanífrá: Rif-fjøllini, Miðatlasfjøll, Høgu Atlasfjøll og Anti Atlasfjøll.
Tann fimta dagin tá ið vit fóru frá húsum í Fez, gekk leiðin niðan í fjøllini. Vit fóru upp í 1200 metra hædd. Tað var sera áhugavert at síggja, hvussu landslagið skifti. Í fjøllunum búgva berbar, tað er stutt síðani, at berbaramál varð góðkent sum mál í Marokko.

 Vit vitjaðu býirnar Ifrane, Azrou, áðrenn vit komu á gististaðin við vatnið  Bin al Ouidane. Ifrane verður eisini róptur lítla Sveis, tí at tøkini eru ikki fløt sum annars er vanligt í Marokko. Hann liggur í 1165 m. hædd, so har er svalligt um summarið og kalt um veturin. Í bókini "Dreams of Tresspass", sum gongur fyri seg í Fez, sigur smágenta, at hon skilur ikki at tey kunna hava sovorðin brøtt tøk í "kavalandinum" (t.e. Týsklandi), tí at tað verður ein hopleys terassa. Í Ifrane er ein løvustandmynd, ein týskur fangi høgdi hana út úr klettinum. Løvur vóru í Atlas fyrr, tann seinasta bleiv skotin í 1920.

Men hann var ikki heilt liðugur, tí hinumegin er kletturin ráur. Vit gistu í Beni Mellal við vatnið Bin al Ouidane., Eisini í fjøllunum vóru sølumenn, hesir báðir garparnir seldu nýhentaða timianurt.

Mads følir angan av timian.

Útsýnið úr hotelkamarinum var frítt við fjøllum báðumegin.

Vit sóu Oozud fossin, sum er hægsti fossur í Marokko. Har var alt gjørt fyri turistarnar, vit fingu eina guide á staðnum, hann var berbari, hann fylgldi okkum niður í hesa djúpu kluftina, so at vit fingu skoðað fossin frá í neðra. 

 Niðri á botni fóru summi í ein tunnuflaka at sigla inn undir fossin. Kaféir vóru á vegnum niður. Uppgongdin hinumegin var trappur. Sera flott.