Marokko 7-17 apríl 2017 (4)

Gøturnar í gomlu býarpørtunum eru so smalar, og har er so trongt, at bilar sleppa ikki framat. So tey nýta ymsar aðrar mátar. Eitt nú sóu vit nógvar asnar. Summa staðni sóu vit asnar standa við vegjaðaran einsamallar. Guidin segði, at hesar asnar áttu tey, sum búði har uppi, sum eingin koyrivegur var, tey riðu so á asnanum oman til vegin og fingu eitt lift inn í býin i onkrum bili. So tá ið tey komu úr býnum, fóru tey aftur ríðandi til hús, asnin stóð bara og bíðaði har.

Asnarnir hava "blæu", eitt blikk ella eitt plastikkílat undir halanum.

Okkara viðføri bleiv koyrt í ovurstórum trillibørum frá bussinum og til hús

Hesir fýrarnir vóru í ferð við at skumpa eyr og grót, teir gróvu við spaka og hakkara og skuldu hava alt tilfarið burtur, teir fyltu upp í posar, so upp í ein lítlan vogn, og so dró eslið tað burtur.

Sera sera nógv prutl vóru í gøtunum, og tey koyrdu skjótt, og floytaðu hart, mitt gjøgnum mannamúgvuna. Tey luktaðu ótrúliga illa.

Hesum bilinum møttu vit, hann er væl lastaður. Og seyð flyta tey nakað sum vit.