Vit vóru tríggjar ferðir til søluframsýning. Í eini teppisølu fingu vit at kenna søluhegni teppiseljaranna. Fyrst bjóða inn við stórum handakeipum, síðani bjóða sess og mintute. Nú byrjar framsýningin: teir eru fleiri um hetta, ein stendur og greiðir frá á enskum, yngri menn draga fram og rulla eftir gólvinum eitt teppi fyri og annað eftir.
Teir duga sera væl at síggja, um onkur er, sum hevur áhuga, í hesum føri Anne Lisa, nú verður hon so skild frá bóilkinum inn í rúmið við síðuna av, tíbetur var Mads við sum mótvekt. Nei hatta er for reytt, hatta er for blátt, for stórt, for lítið, segði hon
Men soleiðis segði henda madamman ikki, og hygg bara, hvussu fínt tað er á Suðuroyaveg nú! Hatta grøna í kurvini er tógv úr Marokko, gud viti, hvørjum tað er litað í. Teir pakkaðu teppið sera væl inn í sterkt plasthessian við honk í.
Næsta søluframsýning var á einum leir/mosaikkvirki. Vit blivu leidd ígjøgnum virkið, har menn sótu og arbeiddu við hond. Vit hugsa, tað er bara show, tí alt hetta fína, tonsavís av skálum og krukkum kann jú ikki vera hondgjørt. Onkur keypti eina tajine, tað er ein serlig steikigrýta við pyramiduformaðum loki.
Taksteinar í rúgvuvís.
Ein gamal ovnur, hann greiddi frá, at fyrr brúktu tey avlopið av olivenframleiðslu sum brenni.
Hann leggur mosaikk, tað serliga er, at verkið vendir ranguna upp, so eingin veit, hvussu tað sær út. Hann má minnast mynstrið í høvdinum, meðan hann leggur. Aftaná verður sementavatn stoytt niður yvir, og tá ið tað er tornað, verður verkið vent.
Triðja framsýningin var á einum apoteki, har vóru kryddarí, olja, luktilsi og okkurt móti krími, og okkurt ímóti hørðum og bleytum búki, eitt ímóti óynsktum posum bæði í neðra og undir eygunum, og síðst men ikki minst okkurt, sum brúkast sum viagra. Hann legði stóran dent á, at arganolju máttu vit keypa hjá honum, tí at øll onnur olja er blandað við øðrum og tí ikki ektað.
No comments:
Post a Comment