Ein feministisk bók um lívið í einum haremi, um múrar og stik og avmarkingar. Ikki bara um teir fysisku múrar, sum kransa húsini hjá høvuðspersóninum og aðrar múrar, sum síggjast allastaðni, rundan um borgir, rundan um medinuna og um Riadina. Men eisini um tær innaru forðingar, sum verða lagdar í gentur og dreingir frá fyrstu løtu.
Tað er sera stuttligt at lesa eina slíka marokkanska bók, meðan tú ert í Marokko. Vit sóu nógvar múrar, og vit gistu netupp í riad. Tað ger tað lættari at skilja bókina og ímynda sær lívið hjá gentuni og hinum fólkunum í familjuni.
Fatima Mernissi (1940-2015)
Høvuðspersónurin er smágenta, fødd í 1940. Hon býr í haremi í Fez, og ein av hennara stóru spurningum er, hvat er eitt harem? Hon hevur eina ommu, Yasminu, í haremi á bygd og býr sjálv í haremi í býi saman við hinari ommuni, Lalla Mani.
Hon er saman við konufólkunum, hon eygleiðir og er okkara frásøgufólk, annars hevði verið torført hjá okkum at sloppið inn í Hammam ella upp á kvinnuterassuna.
Eldri fólk sita og eygleiða býarlívið |
Konur á veg til handils |
Mamma gentuna er rættiliga uppreistrarsinnað, hon er uppvaksin á bygd og fýlist á tær avmarkingar, sum eru í býnum. Hon lærir gentuna, at hon skal ikki finna seg í nøkrum, hon skal hava útbúgving, ganga í teimum klæðum hon vil osfr.
Gentan lærir, at uppreistur kann vera so mangt t.d. at tyggja tyggigummi, at brodera eitt motiv, sum als ikki er tann traditionelli fuglurin, men ein stórur fuglur við útbreiddum veingjum, sum fer á flog.
No comments:
Post a Comment