Vit vóru øll í Dali í heystferiuni. Teir vóru á fjalli mánadag, og Turið kom suður týsmorgun við øllum sínum, og týskvøld høvdu tey flett tað, sum vit fingu. Men fjallið er ikki liðugt enn, har suðuri liggur seyðurin í fylgjum, og siðvenja er at reka í fleiri umførum - sera ópraktiskt hjá eigarum, sum ikki búgva á staðnum, og sum hava sett heystferiuna av til júst hetta arbeiði. Ja ja eg veit, uttanbygdarfólkið má laga seg eftir siðvenjum á staðnum, men tá ið tað næstan bara eru uttanbygdarfólk í haganum, tá er kanska nakað øðrvísi.
Annars gingu dagarnir sum vant, børnini vóru nógv úti, tey súkkla, og Kristina fer skjótt at læra seg, og Hebert brúkar eina unglingasúkklu.
Í skúlatúninum er virksemi av ymsum slag, Annfinn slær í plantasjuni, og Jónas kemur úr haganum við gásini. Og børnini sparka.
Og so er tað flettingin sjálvandi, blogglesarar skula ikki snýtast fyri bygdarsnobbarans myndir av “tálg millum fingrarnar og blóðslettir í andliti”, sum ein skrivaði á FB.
Gubbin er komin í kjallaran at hjálpa til
Tað er lættari, tá ið ein partur av tummingini er mekanisk.
Magna fer syngjandi svingandi út á Bakka við einari spann.
Og ikki at gloyma caféina, hvønn dag vóru vit á Café og drukku kaffi við so frálíkum klattum frá Henny afturvið.
Tordis, sum eg kendi væl, tann tíð tað var, var túr í Dali við familjuni, stuttligt at síggja hana, og slett einki broytt í tey uml. 50 ár. Tann ungi maðurin Kári segði seg hava gingið í skúla við Briani og Sølva í Lopra. Tað meini eg, so er …….
No comments:
Post a Comment