Advent – vit bíða. So er stórur partur av árinum advent, ella stórur partur av lívinum? Er advent tað øvugta av carpe diem? Gott at duga at bíða, tolin trívst, sigur orðafellið. Men er tað ikki onkuntíð nakað skitt at vera so tolin og bíða og bíða. Fyrsta tíma í morgun hevði eg 2.x, og so píka sjey høvdu tey bæði nissuhúgvur og ljós við at halda adventsbyrjan. Vit høvdu mállæru, tað var “framtíð” á skránni, og hvat kann vera meiri játtandi, framtíðin, men liv, meðan tú bíðar eftir framtíðini.
No comments:
Post a Comment