Ódámlig vitjan í Hoydølum

Hvørt ár er síðsti skúladagur, bæði hjá okkum og á øðrum skúlum. Skuldi verið ein gleðidagur, men nú í fleiri ár hevur tað verið ein syrgiligur dapur dagur. Er tað struttligt at tveita eina sofu gjøgnum trappurnar, díkja fólk undir í øli og bróta hurðar? Ja, tað hildu ivaleyst hesir handilsskúlanæmingarnir, sum vitjaðu okkum í morgun. Vit vóru klár at bjóða teimum morgunmat og vera blíð, men vit fingu brúk fyri løgreglu og læstum hurðum. Tú verður eitt sindur kedd og tung í huga.

Tey eru eisini ílatin sum harðskapsfólk, má ein siga.
Og skaðin skal umvælast og gjaldast og skúlin skal vaskast eyka – stuttligt?

Hurðakarmar skræddir frá í lonini.
Hesaferð var tað so okkum tað gekk útyvir, men hetta er ein stuttleikamentan, sum finst ymsastaðni. Óhugnalig!