Fyri ólavsøku vóru vit í føðingardag hjá Ranju, sum fylti eitt.
Og vit vóru í Pride gonguni.
Veðrið var fínt ólavsøkuaftan, ólavsøkudag var eitt sindur av regni. Tá ið skrúðgongan kom úr kirkju, regnaði nokso illa, síðani var turt meginpartin av degnum og regn aftur um kvøldið.
Eg var inni í býnum okkurt sum hálvan tíma áðrenn skrúðgongan skuldi vera. Tá vóru fólk ikki komin í býin, bara útlendingar. Tey vóru í góðari tíð, høvdu síni myndatól klár, tað eru altíð nógvir útlendingar í Havn á ólavsøku, í ár fleiri enn nakrantíð. Eg hugsaði, onkra ólavsøku verða kanska fleiri útlendingar enn føroyingar ? Tað hevði verið pussigt.
Vit sótu eina góða løtu á Kongabrúnni og hugdu at fólki, tað besta er at eygleiða børnini.
Sólrun og Lars fóru til kappróðurin, og vit gingu niðan aftur í býin. Klokkan fimm var sjónleikur á skránni. Pallurin til Findus leikin er heilt fantastiskur. Leikurin var ok, nokso seinur, næstan sum at lurta eftir søgu. Ikki nógv drama, men børnini hugdu øll eisini Kristina.
Nú var at fara til grillveitslu hjá Annu Mariu og Evu , og TAD var eitt hæddarpunkt. Angus búffar, gott salat og epli og sós. Og deiligt at síggja alla familjuna.
Í mínum huga er ólavsøkan farin at líkjast jólum so nógv, sjálvt heilsanin “góða ólavsøku” er til tað nýggj. Øll siga tað, alla tíðina. Gleðilig jól. Jóladagar um summarið, tað er so deiligt.
Kvøldið endaði í sjónleikarhúsinum. Ormurin langi, Kópakvæði, Flóvin Bænadiktson. Stuttligt at síggja Lisu kvøða við.
No comments:
Post a Comment