Deiligur sunnumorgun

Mín einasti uratgarður er úti í Havnardali, har vaksa tulipanir og eitt træ, sum eg keypi á Gróðurstøðini, og sum Inga Rósa hjálpti mær at planta. Í vetur helt eg, at træið var deytt og farið, men píkasjey nú eru grøn bløð á tí.

 

Hygg Inga Rósa! Sært tú?

Uggandi at hava børnini við út á grøvina og tankavekjandi. – Hvønn stein fert tú at hava tá ið tú blívur deyð? Fert tú at hava blómur? – Eg hopi ikki eg doyggi enn. – Kunna vbørn fáa blóðpropp? – Var blóðproppurin hjá abba stórur?  Hvat stendur har?

Aftaná kirkjugarðin fóru vit til yndisstaðið við Sandá, herligt meðan sólin er frammi.

Frálíkt at síggja systkini saman í frið, bara tey bæði, práta og finna upp á søgur. Vit høvdu einki leikutoy við, men tað bar til at spæla kortini.

Og enn er dagurin bara hálvur, og Herbert heldur føðingardag, hann verður 8 í morgin, og tað verður hildið við stíli! Fótbóltskaka og bamsuoyrnaringar, sum Herbert hevur perlað.