Heystupplivingar 2024 (2)

Tað hava verið so nógvar framførslur at fara til seinastu tíðina, og tað er áðrenn "jólaleikirnir" byrja. Tað er so herligt. Og tó, Føroya heimavirkisfelag hevur havt sína jólasølu, hon var sum hon plagar. Nógv flott at fáa, ikki nógv nýtt. Eg keypti tveir heklaðar fótbóltspælarar. 

Leygardagin var eg í Norðurlandahúsinum, og har var nógv at uppliva. Bókadagarnir eru væl skipaðir hjá teimum, tað skula tey eiga. Hevði eina skrá heimanífrá: Rigmor Dam, Týðing, Marianna Hoydal, Marjun Syderbø, Inger Smærup. Sera hugnaligt og áhugavert, um eg skal taka eitt framum, er tað samrøðan millum Inger og Berg Djurhuus, hon líkasum læt upp mína lesing, váttaði sumt og vrakaði sumt. 

Brendi inni við einari viðmerking til prátið um týðing. Har varð sagt, at týðing ger føroyskt mál meira fjølbroytt og umfatandi. Tað kann væl vera, men týðing smalkar og avmarkar í nógvum førum máli. Fólk, sum týða reglugerðir, vegleiðingar, sáttmálar, læknaráð, lógir, skúlabøkur og mangt annað hava lyndi til at velja somu orð alla tíðina. Summi føroysk orð verða útihýst og tískil gloymd. Hugsi týðing er  tvíbýtt soleiðsna.

 Nú?!

Jákup Dahl hevur havt henda einmansskemtileik ynsa staðni í landinum, og fólk hava róst honum allastaðni. Eg var á Reinsarínum til framførsluna. Hetta er rættiliga nýggj sjangra í Føroyum, men vanlig aðrastaðni, og tað sær út til , at Jákup hevur fylgt væl við, hvussu aðrir gera, eitt nú ISMO úr Finnlandi. Men hann hevði støði í sínum egna lívi og føroyskum viðurskiftum. Tey eru djørv , hesi ungu sum fara á pall við heimagjørdum skemti. 

Romeo og Julia varð spældur á GLASI. Eitt so sera ambitiøst arbeiði., og tey bæði ungu, sum høvdu høvuðaleiklut, komu væl frá avbjóðingini at spæla í hasum ovurstóra rúminum, tvey menniskjabørn í klandursomu verð. Tey vóru sannførandi í sínum kærleika, kanska nakað minni sannførandi í sorgini. Tað er kanska verri at spæla sorg enn gleði.

Nú eri eg kanska darvað av míni romantisku uppfatan av Hoydølum og teimum leikum, íð har vórðu spældir (og í NLH), men eg má siga, eg haldi tey hava gloypt ov stórum bita. Og húsið, sum ikki hóskar væl til skúla, hóskar heldur ikki væl til sjónleikarhús. Tað ovurstóra rúmið í miðjuni minnir um Fiskatorgið ella Illum, og ljóðtøknin og skíggjarnir virkaðu ikki super væl. Men har var nógv lagt fyri brunnur ella kelda mitt í rúminum og allar trappurnar í brúki. 

Julia

Fleiri av karakterunum høvdu útbúnir leikarar, tey ungu spældu Montague og Capulet fólkini, gentur og dreingir. Tybalt var Týbalta, snilt funnið uppá. Men so sera stór uppgáva at leggja á hesar næmingarnar.  Men tey læra nógv av eini slíkari verkætlan, tað er einki at ivast í.

Tey brúktu nýmótans tøkni, sum skíggjar og fartelefonir v. videoupptøkum. Í mínari verð nokso ørkymlandi at skula fylgja við á fleiri pøllum í senn, og skíggjarnir vóru ikki ovurstórir sum rúmið. Eg sat á teimum dýru stólunum, men kortini rættiliga høgt uppi, eg hevði skulað havt ein teaturkikara. Gud viti, hvussu tað var at sita á 5.hædd...Stólurin var ein barrstólur, ikki komfortabult. 

Fosse hevur hestahala, og tað hava sonurin og grannin eisini

Nú eri eg eingin Fosse fjeppari, tó at eg havi lisið einar tvær bøkur hjá honum. Men leikurin "Sonurin" er nakað heilt annað enn teir stuttu setningarnir og endurtøkurnar á pappírinum. Tær eru sjálvandi eisini í leikinum, men saman við kropsmáli og handakeipum og eygnabrá hjá livandi fólki. Og tey liva, men teirra lív er rættiliga einsligt og dagarnir og ártíðirnar einsháttaðar. Fýra leikarar spæla: Kristina, Hans, Hjálmar og Elias.

Sonurin, pápin og grannin

So grátt interiør, so syrgiliga myrkt uttanfyri, men tøgnin talaði sítt týðiliga mál, og tú sat sum á nálum og bíðaði eftir, at okkurt fór at henda.

Linubólkurin vitjar eina ferð um árið Tilhaldið. Evnið hesa ferð var Samskifti fyrr og nú. Bólkurin eitur eftir Linu Larsen, sjálvi kalla tey seg ofta seniorbólkurin í Sjónleikarhúsinum . 

Skráin Tilhaldið 20 november kl 14.00

 

• Tvær yrkingar, Jytte Joensen hevur umsett (Bergljót av Skarði)
• Linubólkurin 25 ár síðan fyrstu ferð í Tilhaldinum. (Gunnhild Michelsen)
• Nakað um boðsending (Karin Djurhuus)
• Sms sketch (Bergljót og Kristina)
• Brot úr privatum brøvum (Eyrith Guttesen Leyni)
• Felagssangur Amerikabrævið
• Brot úr privatum brøvum (Bergljót)
• Tveir heimsborgarar (Pól Joensen)
• Minningaryrking um Sigert  (Kirsten Hansen)
• Telefonboð (Gunnhild)
• Brot úr privatum brøvum (Karin)
• Sangur, aftursvar til Amerikubrævið

 

Gunnhild legði fyri við einum sindri um søguna hjá Linubólkinum og hagtøl. Og Karin fór heilt aftur í kvæðini at lýsa samskifti. Brøvini vóru um, at matur bleiv sendur niður, at pengar manglaðu og jólaheilsur blivu sendar.  Telefonboðini hjá Gunnhild vóru um, at mostirin slapp suður við eykafartinum, tí at maðurin á telefonstøðini var so knappur at bróta inn í samtaluna at siga teimum, at ein eykafartur var kl. 6.

Heimsborgararnir ella serskøltarnir vóru Sigert Patursson og Karl Einarson Dunganon. Kirsten las eina yrking, sum Karolus hevði skrivað til Sivert I

ILU , er tað grønlendskt  ????!!

I LOVE YOU!

Ein sketsj var um samskifti um MESSENGER millum ommuna og barnið,  sum kann vera trupult við hvørt.

Kvøldsetan varð væl fagnað.

Ikki eitt orð um pengar í sjónleikarhúsinum

 Eg hevði boðið smágentunum við til sjónleik, hugsaði, at ein slíkur skemtileikur mátti vera nakað fyri tær. Og tað var rætt. Tær hildu hann var góður. Og Kristina tók fleiri av teimum stuttligu replikkunum uppaftur í bilinum á heimleið.

Skemtileikurin er ein gamal enskur. Hann er komin til Føroya via Ísland og á pall í sjónleikarhúsinum via senior bólkin. MÁF hevur fingið Valgeir Skagfjord til Føroya at vera leikstjóri, og hann hevur dugað væl at stýra áhugaleikarunum. Seniorbólkurin hevur lisið og lagað til, m.a. var spurningurin um, hvar og nær henda søga skal fara fram. Nú ið hann verður vístur er eingin ivi, hendingar fara fram í Havn í 50-60 unum. Árni-øl keypir tannkrem í Sápuhúsinum, og Bina fer til handils hjá Halldór. Tann yngra kvinnan Bergtóra er í so flottum hotpants og seinni í "lårkort".  

Tær gomlu systrarnar spæla sín leiklut, sum er so tjúkt smurdur við spei, sera væl. So ósekar og fittar,ella eru tær útspekuleraðar?  Sera fínt, tá ið tær snara øllum, so at Niels stendur við svartaperi. Seniorbólkurin kann vera errin av Oddvá og Karin.

Eitt eyka poeng er, at politisturin er ein, sum vit kenna úr sjónvarpinum. Nú má eg ikki siga meira, til øll hava sæð leikin. Fær mítt besta viðmæli, frálíkt at síggja okkurt stuttligt nú ið heystmyrkrið kemur.

Heystupplivingar 2024

 Stovukonsert í Dali. Guðrið Hansdóttir, Jógvan Hansen og Høgni Lisberg. Tað var forkunnugt at fara til konsert í Dali. Tað var sera væl skipað, tey spældu hálvan tíma hvør, og pausa var inn í millum spælingarnar. "Maltudeild" seldi smurt breyð við føroyskum viðskera. Fólk  bæði úr bygdini og aðrastaðni frá høvdu leitað sær til konsert á Hólmafløtti. Tað var sera gott veður hetta kvøldið, so tað var ævintýrkent at ganga inn á Hólma. Deiligt at Dalur hevur fingið eitt mentanarhús.

Linda Eide í Norðurlandahúsinum. Nógv av okkum kenna Lindu úr NRK, hon er stuttlig. Hon hevur stóran áhuga fyri máli, dialektum. Hon er nýnorskt forsprákari, og hon dugir at spæla blokkfloytu. Ørindi hennara í NLH vóru at g reiða frá Jon Fosse. Fyrilesturin æt Jon Fosse for dummskallar. Eg havi lisið 2 ella 3 bøkur hjá Fosse, men hann hevur i kki ordiliga fangað meg. Men Linda fangaði meg, hennara entusiasma , ikki sjálvhátíðarlig, hon og pianospælarin Sjur vóru væl fyrireikað. Vit hoyrdu um Jon Fossesa lív og virki. Hann er innvendur og smæðin, men hevur lært seg at vera í sambandi við fólk. Hevur drukkið, men hevur lagt av. Einasti persónur, sum hevur fingið Nobel virðisløn fyri verk á nýnorskum.

Linda Eide er komikari, men ikki við hasum søgunum, sum eru niðanfyri beltið ella um at vera gift ella ógift ella feit ella kløn. Meira við málsligum innihaldi og finesse, T. d. segði hon eitt, sum eg ofta havi hugsað um, at orð missa týdning, men tað er ikki orðunum nakað er galið við men okkara hugburði. Eldri, sum er miðstig av gamal er yngri enn gamaL, tað er løgið.

Linda Eide

Filmur í Tilhaldinum um Ruth Smith eftir Árna Nicolajsen. Tað var fult hús, og tað er ikki løgið, tí hetta var forkunnugt tiltak. Filmurin var rørandi. Har var frásøgufólk, Eivind Weihe, og har vóru eisini leikarar. Men sjálvt spælið var niðurtónað, fólkini vóru at síggja, men søgdu ikki nógv. Eivind segði tað mesta. Men less is more, so tú fekst góða fatan av hennara lívi og hennara familju og hennara trupulleikum. Kvinnulagna, sum vit hava hoyrt um fyrr, hon hevði ringa samvitsku av, at hon hevði ikki verið nóg góð mamma og kona. Tey høvdu tvey børn, men Ruth brúkti sína orku upp á list. Hatta eru óloystir spurningar enn í dag. Sera rørandi uppliving.

Túr við gongufelagnum norðuri í Sundalagnum. Ørindini vóru at síggja Náttúrulundina við Streymin. Hon er sera stór, tá ið tú koyrir full speed framvið ánar tú ikki, hvat har er, ella hvussu st´rt ø'ki hon fevnir um. Edmund var túr við okkum og greiddi frá.. Tey hava plantað 45000 trø, og ætlanin er, at tað skula vera 70.000 í alt. Ein herur av sjálvbodnum hjálpir til. 

Tey gera gøtur og tjarnir, krókar við lívd og opin pláss til fund ella konsert. So sera áhugavert at uppliva.

Bókastev í Keypmannahavn 7-12 okt. 24

 Lesibólkurin Bókastev gjørdi eina mentanarferð til Keypmannahavnar. Vit vóru seks konur, sum løgdu avstað. 

Ásvør, Marjun, Turið, Bergljót S, Malena, Bergljót M
Á flogvøllinum, so spentar at fara. Birgit Remmel tók myndina.

Vit gistu á Wakeup í Borgergade. Tað er frálíka sentralt, gott pláss í forhøllini og í matarhøllini. Kømrini eru smá, og dekan ov smá til 2 fólk. 

Fyrsta dagin fóru vit ein deiligan túr gjøgnum Kongsins urtagarð á veg til den Hirschsprungske samling. Har var ein serframsýning við Nýbrotsins kvinnum, sera áhugavert. Kvinnurnar vóru nógvar í tali og vildu vera listarkvinnur. Tað etableraða listarumhvørvið vildi ikki sleppa teimum upp í part. Well, what else is new?? Sama sýning var á Ordrupgaard í vár, tá vóru eg og Lisa har saman. (sí blogg frá 29. mai í ár...Vitjað listasøvn og onnur søvn). Og næsta stopp er Skovgaard savnið í Viborg.

Í kongens have

Eg festi meg serstakliga við Berthu Wegmann (1847-1926). Hon var nógv í París og í Týsklandi, og var viðurkend sum ein av teimum bestu portrettmálarunum. Kortini verður hon tagd burtur í listasøguni í Danmark Tá ið teir endiliga nevna hana, so siga teir, at hon hoyrir til tann týska skúlan, er ávirkað av útlendskum ráki, og at forrestin er hon fødd í Sveis (halloo hon flutti til Danmarkar 5 ára gomul og fekk sína fyrstu listaútbúgving í Danmark). 

Bertha Wegmann: Ung genta 1885

Tær síggja móðar, keddar, útkoyrdar út

Men tað er einki mótt ella útkoyrt yvir Strindberg, har hann hevur stillað seg upp. Listarkvinnan mátti gjøgnum eina trupla roynd, til at fáa loyvi ar mála tíðarinnar stóra.

eftir Sofie Holten

Amalia Skram

Í kirkjuni

Í kirkjuni

Hugsaði um kirkjugangararnar í Fiskimonnunum hjá Hans Kirk, álvarsfullir og stúrnir.

Allar dagarnar fingu vit tíð at hvíla okkum mitt á deg, so tað skuldi ikki verða ov strævið. Tað fyrsta kvøldið fóru vit í Skuespilhuset og sóu Ett drømspel hjá August Strindberg. Tað var stórt. Vit hava lisið verkið rættiliga væl, so vit fingu væl fylgt við. Pallurin var ein niðurlagdur fótbóltsvøllur, hann mól og fólkini mólu við ella runnu ímóti meldrinum. Sakførarin og gudadóttirin høvdu eina lítla íbúð, hon kom undan loftinum og hvarv upp aftur, tá ið tann myndin var liðug. Sjáldsamt var , at tveir balettdansarar vóru við, og ein av sjónleikarunum var koyristólsbrúkari. 

Annan dagin fóru vit í Davids samling fyrrapart og at vitja Sólrun seinnapart. 

Sera flott hús, sum hýsa savninum við islamskari list.

Vit fingu høvi at heilsa upp á familju eisini , nú ið vit vóru farnar so langa leið :

Marius og langomman

Marjun og systkinabarnið Hjørdis

Ásvør við ommudóttur

Ásvør og Finnur

Til kaffi í Nyhavn

Triðja dagin vóru vit á Arbeiðarasavninum í Rømersgade og um kvøldið til konsert í DR koncertsal. 

Tað var eitt stórt upplivilsi at síggja tað flotta konserthúsið, sum Jean Nouvel hevur teknað. Ikki ein slættur veggur, ella bróst. Men bylgjandi træ, og kubbar og spennandi linjur alla staðni. Fantastiskur tónleikur og pianisturin Martin Helmchen og dirigentur var Kerem Hasan. 

Blátt hús og reyður viður innan, stórbært.

Seinasta dagin var so Louisiana á skránni, vit vóru hepnar at  Laura hjá Bergljót M kom við, tí hon koyrdi okkum frá og til støðina í Humlebæk.. Serframsýningin Havið læt júst upp henda dagin (11. okt), tað var ein flott sýning, sum við ymsum tøkni og huglag vísti ymsar síður av okkara alra havi. Har fingu vit okkum miðmála, og vit vóru átta, tí at Finnur hjá Ásvør og Laura vóru við. 

taramynd eftir Emilija Skarulyté

Anselm Kiefer: Inflammation 

fast fish loose fish

Takk fyri ein góðan túr. Laura er eisini á myndini.

Reykjavík august 2024

 Vit fóru at vitja Ingu Rósu. Tað var ein herliga friðarlig og rólig vika. Inga Rósa var so blíð og hjartagóð vertskona., og Guðny er góður bilstjóri

Altíð deiligt at vitja á Neshaga

Vit  sóu sjónleikin "Orð gegn orði", tað er ein einkvinnuleikur um ein sakførara. Fyrri partur er um hennara arbeiði sum sakførari, har hon ofta noyðist at vera hørð ímóti offrum, tá ið hon skal verja tann ákærda. Seinni partur var um hana sum neyðtøkuoffur, eisini í rættinum. Hon fekk onga náði. Tað var eyðmýkjandi og hart. Sera góður leikur, sum gróv rættiliga djúpt.

týðing Ragnar Jónasson

Vit sóu tveir nýggjar íslendskar filmar: Ljóðbrot og Snerting

Tann fyrri er um ungfólk, sum skula sætta seg við sorgina, tá ið vinur teirra doyr. Tann seinni er ein romantiskur filmur um gamlan mann, sum fer til Japan at leita eftir ungdómskerastu.

Ljóðbrot

Og so fóru vit á ymsi listasøvn, vit vóru á Kjarvalsstøðum, Safnahúsinum, Listasavni Íslands.Men vit vóru eisni á bókasavninum á Seltjarnarnesi, har ið Guðny og tvær aðrar høvdu framsýning. Stuttlig ung listarverk. 

Hann heldur eyga við teimum

við tvátthylin 1931

Við Savnshúsið

TinTin á Akuroyri framman fyri eyðkendu kirkjuni

 

Hesa myndina tók Súsan, sum vit møttu har á Kjarvalsstøðum. Tíverri tók eg onga av henni.

Á Seltjarnarnesi var modernað list hjá trimum ungum kvinnum, ein teirra Guðny hjá Ingu Rósu. 

Føðingarstólurin, í høghælaðum

Ótrúligt, at eitt heilt menniskja sleppur út.

Turið og Inga Rósa við taramynd hjá Guðny

Vit vóru onga langa útferð hesa ferð. Men tað var nokso langt at fara til Frelsunnarherin. Tey hava fingið nýggj hús, sum eg havi ætlað mær at sæð, og tað lukkaðist. Sera flott. Og tey gera fjølbroytt hjálpararbeiði har.

Vit fingu eisini høvi at vitja okkara góða vin Thorvald, altíð deiligt at dagføra hvønn annan um familju og arbeiði.

Turið skoðar eitt av seinasty avrikunum hjá Thorvaldi.